سال آبی ۹۶-۹۷ در حالی به پایان رسید که از میان ۱۷۷ سد بزرگ موجود در ۶ حوضه آبریز اصلی کشور ۱۰۰ سد بزرگ از جمله سدهای زاینده رود، ملاصدرا، سفید رود و دوستی کمتر از ۴۰ درصد آب ذخیره شده دارد.
افت محسوس بارندگی‌های سال آبی 96-97 که در طی نیم قرن کم سابقه بوده است موجب شده تا در ورودی آب به مخازن سدهای کشور نیز متاثر از افت نزولات جوی با کاهش‌های ویژه‌ای مواجه شده‌اند و به 25.95 میلیارد مترمکعب برسد. به این ترتیب ورودی به این سازه‌های آبی 33 درصد و خروجی از آن‌ها نیز نسبت به سال گذشته 26 درصد افت داشته است و هم اکنون به طور میانگین 60 درصد مخازن سدهای یاد شده خالی است.
سال آبی جدید کشور ما در حالی از ابتدای مهر آغاز شده است که با افت ورودی به مخازن سدها در فصل تابستان ذخیره این سازه‌های آبی نیز پیش از شروع فصل بارندگی‌ها همچنان روبه کاهش است به طوری که از میان 177 سد بزرگ موجود در 6 حوضه آبریز اصلی کشور، 100 سد بزرگ از جمله سدهای زاینده‌رود، شهیدرجایی، ساوه، کوثر، دوستی، سفیدرود، ارس و ملاصدرا کمتر از 40 درصد آب ذخیره شده دارند.
کاهش ارتفاع و ذخیره آب سدهای دارای نیروگاه برقابی موجب شده تا این مراکز در تابستان امسال نیز با کاهش تولید انرژی روبه‌رو شوند به طوری که انرژی تولیدی 53 نیروگاه برق‌آبی کشور از ابتدای امسال تا 30 شهریورماه به حدود 6 هزار و 185 گیگاوات ساعت برسد که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 42.4 درصد کاهش داشته است. با توجه به اینکه 15 درصد از ظرفیت نصب شده نیروگاهی کشور مربوط به نیروگاه‌های برق‌آبی است از این رو کاهش تولید انرژی این مراکز یکی از دلایل اصلی خاموشی‌های تابستان امسال بوده است.
حجم ذخیره کنونی آب در سدهای پنجگانه استان تهران (لار، طالقان، امیرکبیر، لتیان و ماملو) به 628 میلیون مترمکعب رسیده است و در شرایط فعلی 67 درصد مخازن این سدها خالی است.
بررسی این اعداد و ارقام حکایت از آن دارد که کاهش بی سابقه بارش‌ها در سال گذشته موجب شده تا حجم مخازن سدهای پنجگانه استان تهران نسبت به مدت مشابه سال گذشته 24 درصد کاهش داشته باشد و ورودی آب به سدهای پنجگانه استان با یک میلیارد و 170 میلیون مترمکعب افت 32 درصدی را تجربه کنند.
با توجه به اینکه بارش‌های کشور ما معمولا از اواخر فصل پاییز شروع خواهد شد طبیعتا همواره میزان مصرف و خروجی ما از سدها از میزان ورودی به این سازه‌های آبی بیشتر خواهد بود. بنابراین تا آن زمان بایستی نهایت مراقبت و مدیریت را از منابع حداقلی موجود داشته باشیم.