وجود صنایع بزرگ و ایجاد جاده باعث شده که جنگل حرا در نایبند شهرستان عسلویه خشک شوند.
به منظور احیاء این جنگل، افزون بر انجام پژوهش‌های مختلف در این زمینه، کارهایی مانند پیگیری ساخت پل به روی جاده عسلویه – بساتین، ایجاد آبراه‌های دیگر به منظور افزایش جریان آب به داخل خور بساتین، کاشت نهال حرا در زیستگاه‌های مستعد، جمع آوری درختان حرا خشک شده و کاشت نهال حرا در آن محدوده، لایروبی مسیر ورودی آب به جنگل حرا و همچنین خور بساتین، انجام کارهای آموزشی در منطقه برای مشارکت جوامع محلی، اجرای طرح مدیریت زیست بومی در پارک ملی دریایی نایبند با مشارکت جوامع محلی و اجرای مطالعات طرح جامع مدیریت پارک ملی دریایی نایبند صورت گرفته است.
استان بوشهر با مساحت 937 کیلومتر مرز ساحلی با خلیج فارس از مهمترین زیستگاه‌های حرا در کشور به شمار می‌آید.
زیستگاه‌های طبیعی درختان حرا در استان بوشهر شهرستان‌های عسلویه و دیر است و بیشترین تراکم حرا در استان بوشهر در خلیج نایبند در پارک ملی دریایی نای بند با مساحت 390 هکتار، خور بردستان در کنار شهر دیر به مساحت 5 هکتار و جنوب پارک ملی دریایی دیر – نخیلو(ساحل مل گنزه) به مساحت 30 هکتار است.
حرا باعث جلوگیری از فرسایش سواحل، حفظ محیط زیست، تنوع زیستی، کاهش انرژی امواج و قدرت تخریبی طوفان می‌شود و به عنوان یک موج شکن طبیعی عمل می‌کند.
حفاظت از سواحل، تغذیه دام، استفاده در ساختمان‌سازی، درمان برخی بیماری‌ها و تصفیه آب دریا از جمله مزایای گیاه حراست.
در ایران رویشگاه طبیعی جنگل حرا از خلیج گواتر در استان سیستان و بلوچستان به سمت غرب تا استان بوشهر در مِل گُنزه (پارک ملی دریایی دیر – نخیلو) است، که با توجه به زیستگاه‌های مستعد این گیاه در حاشیه خلیج فارس، در سال‌های گذشته کارهای موثری برای کاشت و احیای جنگل‌های حرا صورت گرفته است.
بیشترین پراکنش و تراکم حرا در بخش مرکزی خلیج فارس قرار دارد و بزرگ‌ترین جامعه جنگلی درختان حرا در جزیره قشم و بندر خمیر است.
نواحی تحت تاثیر پیاپی جز و مد دریا، کناره خلیج ها، نقاط کم عمق در نواحی سواحل و خورهای مناطق گرمسیری، رویشگاه‌های طبیعی درختان حرا به شمار می‌رود.