یک جراح شانه و آرنج با اشاره به راه‌کار‌های درمانی بیماری آرنج تنیس بازان گفت: این بیماری بیشتر افراد جوانی را گرفتار می‌کند که کار زیاد با دست انجام می‌دهند، همچون کارمندان، افرادی که منشی یا ماشین نویس هستند و یا کار دفتری و یا ورزش طولانی انجام می‌دهند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی انجمن جراحان ارتوپدی ایران، دکتر مرتضی نخعی امرودی، جراح شانه و آرنج در ارتباط با بیماری آرنج تنیس بازان افزود: این بیماری بیشتر افراد جوانی را گرفتار می‌کند که کار زیاد با دست انجام می‌دهند، همچون کارمندان، افرادی که منشی یا ماشین نویس هستند و یا کار دفتری طولانی انجام می‌دهند، افرادی که بار جابجا می کنند و یا زیاد ورزش می کنند.
وی گفت: علائم بیماری آرنج تنیس بازان، درد در قسمت بیرونی آرنج است که گاهی به سمت پایین تا وسط ساعد، و یا به سمت بالا تا وسط بازو انتشار می یابد. اغلب شدت درد کم است، ولی گاهی شدید می شود به طوری که فرد نمی‌تواند کار‌های روزانه خود را انجام دهد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: علت این بیماری حرکات مکرر مچ دست و انگشتان دست است و راه پیشگیری و مقابله با آن این است که فرد حرکات پشت سر هم با دست و ورزش های سنگین و تکراری با دست را کم کند، تشخیص این بیماری با شرح حال و معاینه ساده انجام می شود، ابتدا نیازی به عکس نیست و ام آر آی نیز هرگز لازم نمی شود.
این جراح شانه و آرنج گفت: درمان این بیماری به این صورت است که ابتدا فرد باید سعی کند حرکات مکرر دست را کاهش دهد، به طور مثال نوشتن یا ماشین نویسی را کمتر انجام دهد؛ ضمن آنکه فیزیوتراپی برای برطرف کردن التهاب عضلات مبتلا نیز توصیه می شود.
این متخصص ارتوپدی افزود: استفاده از آرنج بند مخصوص نیز توصیه می‌شود که این آرنج بند در همه داروخانه‌ها قابل تهیه و قیمت آن نیز مناسب است، طرز بستن آرنج بند بسیار حائز اهمیت بوده و به هیچ عنوان نباید روی نقطه دردناک را بست، بلکه باید حدود ۲ سانتیمتر پایینتر از نقطه دردناک بسته شود و شب‌ها نیازی به بستن این وسیله نیست.
دکتر نخعی امرودی گفت: استفاده از مسکن‌های خوراکی و مالیدنی هم جزو درمان این بیماری هستند؛ مسکن‌های خوراکی عوارض معده بر جای می‌گذارند، از این رو مسکن های موضعی مثل ژلهای مسکن بیشتر توصیه می شود که روزی دو یا سه مرتبه در محل مالیده شود.
وی افزود: پس از آن اگر بیمار بهبود نیافت، می توان از تزریق موضعی کورتون استفاده کرد که تا سه نوبت تزریق کورتون برای این بیماری جایز است، ولی باید توجه داشت که کورتون می‌تواند عوارضی همچون تغییر رنگ بصورت رنگ پریدگی پوست در محل تزریق ایجاد کند که البته خیلی نادر بوده و اغلب طی یکی دو سال برگشت پذیر است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: اگر همه این درمان‌ها درست انجام شود تا ۹۰ درصد بهبودی رخ می دهد. چنانچه پس از انجام همه این مراحل بهبودی حاصل نشد، درمان جراحی توصیه می‌شود که مدت زمان این عمل جراحی خیلی کوتاه است. باید توجه داشت که در ۹۰ درصد افراد این مشکل با روش‌های غیر جراحی بهبود می‌یابد و به جراحی نیازی نیست.