کاپیتان بسکتبال جوانان:
یک سال رفیق بودیم، سال بعد دو دسته شدیم
کاپیتان بسکتبال جوانان بعد از دو سال از اتفاقاتی میگوید که تیم قهرمان زیر ۱۸ سال آسیا را در جام جهانی قبل تضعیف کرد.
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صداوسیما؛ امیرحسین رضایی فر دو سال قبل به عنوان جوانترین عضو تیم بسکتبال جوانان ایران در ترکیبی قرار داشت که در تهران قهرمان آسیا شدند. او حالا به عنوان کاپیتان تیم جوانان زیر ۱۸ سال بار دیگر در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت میکند.
رضايي فر به خوبی صحبتهای قبل از مسابقات دو سال قبل را به یاد دارد که میگفت: "تا روز آخر انتظار خط خوردن داشتم" و "اگر شوت هایمان گل نشود، مي بازيم."
فوروارد ۱۹۶ سانتی متری جوانان، قدردان شانسی است که سرمربی تیم جوانان در آن زمان به او داد و میگوید: "مدیون رضا نوری هستم، چون به من اجازه داد در تیمی باشم که دو سال با من فاصله سنی داشتند. جاهایی به من بازی داد که واقعا انتظار نداشتم."
ملی پوش جوانان، لحظات دراماتیک مسابقات قهرمانی ۲۰۱۶ در تهران را به یاد دارد و توضیح میدهد: "در تهران واقعا بازیهای عجیب و غریبی داشتیم. در مرحله گروهی به کره جنوبی و ژاپن باختیم و بعد در مرحله حذفی، چین را شکست دادیم که فدراسیون خودشان اعلام کرده بود، یکی از ابرقدرتترین تیمهای پایه این کشور را به مسابقات فرستاده است. بعد از آن دوباره با کره و ژاپن در نیمه نهایی و فینال بازی کردیم و آنها را شکست دادیم."
شماره ۱۳ تیم جوانان آن موفقیت را نتیجه یک چیز میداند: "همه اینها نتیجه یکدستی تیم و باور به کارهای مربی بود. دوستی بین بازیکنان و حتی رفاقت با مربی باعث میشود که تیم خیلی بهتر نتیجه بگیرد."
تجربه متفاوت جام جهانی
جوانان ایران یک سال بعد از قهرمانی آسیا به جام جهانی مصر رفتند و رضایی فر باز هم کوچکترین عضو تیم بود. ملی پوش جوان میگوید: "جام جهانی زیر ۱۹ سال برایم تجربه خیلی خوبی بود، چون خوب بازی میکردم. بازی با ایتالیا خیلی خوب بودیم و یکی از بهترین بازیکنان زمین بودم. آنجا نشان داديم که فرهنگ بسکتبال ما در داخل زمین خیلی با حریفان فرقی ندارد. تفاوت ما فقط در نکات خیلی ریز و بیرون از سالن است."
از رضایی فر میخواهیم بیشتر منظورش را توضیح دهد. او تاکید میکند: "حواشی بیرون تیمها بیشتر از مسائل داخل زمین روی بازیکنان تاثیر میگذارد. وقتی نیمی از تیم در یک دسته و بقيه در قالب دیگری قرار دارند، متحد کردن بازیکنان، خیلی سخت میشود. حتی ممکن است وقتی دو بازیکن با یکدیگر زیاد دوست نباشند، در زمین هم به یکدیگر پاس ندهند. حتی اگر آن بازیکن بهترین موقعیت را داشته باشد."
میگویند بچه است و پاس نمیدهند
چرا بازیکنان در آن موقعیت به موفقیت تیم فکر نمیکنند؟ فوروارد قدرتی جوانان میگوید: "از سر لجبازی یا اینکه یک نفر اهل تهران یا شهرستان باشد و حتی بگویند فلانی بچه است."
به این ترتیب تیم یکدست جوانان ۲۰۱۶ در طول یک سال به ترکیبی دو دسته تبدیل شد که به خوبی در عملکرد جام جهانی مصر مشخص بود. رضایی فر با این وجود خدا را برای حضور در جام جهانی شکر میکند و ادامه میدهد: " تجربه خوبی کسب کردم. حالا این تجربیات را به تیم جوانان ۲۰۱۸ انتقال میدهم که ترکیب آنها از نسل خودم است. به آنها میگویم جام جهانی چیزی نیست که بخواهیم دست کم بگیریم. همه آنجا برای بازی کردن میآیند و چیزی برای از دست دادن نداریم. هر توانی که داریم باید آنجا به نمایش بگذاریم."
این بازیکنها را فقط در تلویزیون یا پشت فنسها نگاه میکردیم. خودم از کودکی آرزویم این بود که با ارسلان کاظمی یک عکس داشته باشم.
تیم جوانان ۲۰۱۸ از سه سال قبل در کنار یکدیگر تمرین میکنند و رقابتهای برون مرزی آنها از پارسال در مسابقات غرب آسیا آغاز شد. کوچکترین بازیکن تیم قبلی حالا بزرگترِ تیم است و چشم سایر بازیکنان با توجه به تجربیات دو سال گذشته به او است.
جام جهانی با ۵ مسابقه
این ترکیب برای رسیدن به جام جهانی زیر ۱۹ سال باید ابتدا در مسابقات قهرمانی آسیا مرداد امسال در تایلند به مرحله نیمه نهایی صعود کند. رضایی فر راه رسیدن به جام جهانی را توضیح میدهد: "طبق گروه بندی مهمترین حریفمان ژاپن است و بعد از صعود به مرحله بالاتر، احتمال دارد به استرالیا یا نوزیلند بخوریم. البته با احتمال ۸۰ تا ۹۰ درصد حریفمان نیوزیلند خواهد بود که در صورت شکست این تیم به جام جهانی میرسیم."
حواس او به فرمت برگزاری مسابقات است که "همه چیز خیلی سریع اتفاق میافتد و میتوانیم با پنج بازی در بین آسیاییها قهرمان محسوب شویم."
روزی دوست داشتیم با بزرگسالان عکس بگیریم
میگویند: شما بدون بازی تدارکاتی به هیچ جا نمیرسید
داستان تدارکات ضعیف تیم جوانان امسال نقل صحبتهای اهالی بسکتبال است. رضایی فر به نمایندگی از تیمش میگوید که کاری به حاشیهها ندارند و بازی مقابل تیمهای ملی الف و ب بزرگسالان هم دست کمی از حریفان سرسخت اروپایی نداشت. بسکتبالیستهای جوان هفته قبل مقابل بازیکنانی مثل حامد حدادی و ارسلان کاظمی قرار گرفتند که رضایی فر قبلا یک بار با دعوت به اردوی بزرگسالان در کنار آنها تمرین کرده؛ اما رو در رو قرار نگرفته بود. او میگوید: "فرصت خوبی است که اشتباهات خودمان را محک بزنیم، با بدن دو بازیکن بزرگتر از خودمان تن به تن شویم و شرایط سخت را برای خودمان بسنجیم."
ملی پوش جوان حتی از این بازیها هیجانزده است و ادامه میدهد: "این بازیکنها را فقط در تلویزیون یا پشت فنسها نگاه میکردیم. آرزوي خودم از کودکي این بود که با ارسلان کاظمی یک عکس داشته باشم. روزی یک مربی به من گفت که زمانی میرسد ارسلان کاظمی با شما عکس میاندازد. من به خاطر این حرف همه تلاشم را میکنم، البته نه اینکه او با من عکس بیاندازد. به هر حال ارسلان یکی از الگوهای بازی ام بوده است."
ملی پوش جوان، ترس از بازی مقابل بهترین بازیکن آسیا یا بهترین ریباندر آسیا را کتمان نمیکند. ترسی که به تدریج در جریان مسابقه از بین رفت و بازیکنان جوان فهمیدند که میتوانند مقابل چنین بازیکنانی هم بازی کنند.
کنکور تعطیل، فقط بسکتبال
بعضی بازیکنان تیم ملی جوانان امسال علاوه بر تمرینات بسکتبال برای شرکت در آزمون سراسری دانشگاهها آماده شدند و دو هفته قبل در کنکور سراسری شرکت کردند. رضایی فر هم که امسال دوره پیش دانشگاهی را پشت سر گذاشت، باید در این آزمون شرکت میکرد؛ اما ترجیح داد تمرکز خود را روی بسکتبال بگذارد. او میگوید: "خوشبختانه با قهرمانی آسیا سهمیهای در دانشگاه دارم که میتوانم از آن استفاده کنم. خیالم راحت است و امسال فقط به بسکتبالم فکر کردم."
یار ایلامی تیم جوانان به فضای ناامیدانه اطراف این تیم اشاره میکند که رفقا و مربیان در تماسهای خود فقط میگویند "شما بدون بازی تدارکاتی به هیچ جا نمیرسید"؛ اما ملی پوشان جوان سه هفته قبل از مسابقات قهرمانی زیر ۱۸ سال آسیا، عزم خود را جزم کرده اند که به همه آنها ثابت کنند با کمترین امکانات هم میتوانند دست به کارهای بزرگ بزنند.