تحقیقات بی آی جِی نشان می دهد پس از مرگ افراد بی خانمان هیچ تحقیقی درباره مرگ آنها صورت نمی گیرد.
به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما به نقل از پايگاه اينترنتي روزنامه گاردين ؛ تحقیقات نشان می دهد مرگ صدها نفر از بی خانمان های آسیب پذیر در انگلیس و جزایر ولز بدون رسیدگی و تشکیل پرونده رها می شود.
تحقیقات اداره خبرنگاری تحقیقی (بی آی جِی) نشان می دهد که پس از مرگ افراد بی خانمان هیچ تحقیقی درباره مرگ آنها صورت نمی گیرد؛ مؤسسات خیریه می گویند چنین بررسی هایی برای تعیین علت مرگ بی خانمان ها ضروری است.
داده های جمع آوری شده توسط بی آی جی نشان می دهد از سال 2013 تا کنون نزدیک به 300 بی خانمان فوت کرده اند. از میان این 300 نفر، 102 تن در بازه زمانی اکتبر سال گذشته به بعد فوت کرده اند، یعنی به طور متوسط هر هفته سه نفر.
تحقیقات نشان می دهد با وجود این، فقط هشت مورد از این مرگ ها از سال 2010 به بعد بررسی شده اند. محققان همچنین دریافتند که هیچ رسیدگی رسمی در خصوص 83 مورد از مرگ ها صورت نگرفته است. در آن موارد، فقط یک بررسی غیر رسمی انجام شده است.
کارشناسان هشدار داده اند با وجود این مسئله، مقامات نمی توانند تعیین کنند که چرا این تعداد بی خانمان فوت شده اند و در نتیجه نمی توانند اقدامی برای جلوگیری از مرگ های آتی انجام دهند.
جرمی اسوِیْن، مدیر ارشد اجرایی مؤسسه خیریه تِمز ریچ، این یافته ها را "بسیار ناراحت کننده" توصیف کرد. وی افزود: "متأسفانه این مسئله مرا به این نتیجه آزاردهنده می رساند که مرگ کسی که در خیابان می خوابد کم اهمیت تر از مرگ کسی است که در خانه می میرد."
بی خانمان هایی که در سال جاری فوت شده اند شامل یک مرد 41 ساله در شهر بریستول است که گفته می شود از "گرسنگی مزمن" رنج می برد. یکی از این بی خانمان ها مرد 81 ساله ای بود که هیچ خویشاوندی نداشت. این مرگ ها همچنین شامل مردی 69 ساله است که در یک آلونک رها شده بود و جسد او چنان متلاشی شده بود که علت مرگ او تشخیص داده نشد.
طی هفته جاری، شورای شهر ووستر سیتی یک گزارش غیر رسمی درباره مرگ کاردون بَنفیلد منتشر کرد. این گزارش چندین سال پس از آن منتشر شد که فعالان محلی و هوگو ساگ – یکی از بی خانمان های سابق – پیگیر این مسئله شدند. هوگو ساگ چند سال قبل با بنفیلد ملاقات کرده و او را فردی "حرّاف ولی واقعاً جالب" یافته بود.
جسد بنفیلد در یک چادر در چند متری یک پیاده رو در ووستر سیتی کشف شد. جسد این بی خانمان 74 ساله که در سال 1961 از کارائیب به انگلیس مهاجرت کرده بود چنان متلاشی شده بود که پزشک قانونی نتوانست از طریق آزمایش دی ان ای هویت او را شناسایی کند.
ساگ با درخواست و پیگیری توانست به گزارش شورا دسترسی پیدا کند. این گزارش نشان داد که "تیم اسکان شورا" نام این مرد را در سال 2014 ثبت کرده بود. ساگ گفت: "نام کاردون درست بیست سانتی متر زیر لوگوی شورا قرار داشت. بنابراین اینکه آنها می گویند او هیچ گاه به خدمات دسترسی نداشت درست نیست."
در ابتدا شورا گفت هر زمان که بی خانمان دیگری فوت کند شورا می تواند آن را بررسی کند. ساگ در این باره گفت: "این مسئله همه را شوکه می کند ... من از این دیدگاه که شما منتظر بمانید تا کس دیگری بمیرد و قبلش هیچ کاری انجام ندهید ترسیدم."
پس از آن شورای شهر یک گزارش غیر رسمی تهیه کرد که اوایل هفته جاری منتشر شد. اما، به خاطر ماهیت غیر رسمی بودن گزارش شورا، محقق مستقل این مجوز قانونی را نداشت که افراد را مجبور کند اطلاعات مربوطه را افشا کنند. نویسنده این گزارش همچنین خاطر نشان کرد با توجه به چارچوب زمانی، افراد زیادی که از بنفیلد اطلاع داشته اند جابجا شده اند و تماس با آنها ممکن نیست.
این گزارش شامل مجموعه ای از پیشنهادها برای شوراست، از جمله این پیشنهاد: "تدوین و اجرای یک پروتکل برای کار با افرادی که مدام در حال جابجایی هستند. این پروتکل باید شامل یک سامانه هشدار خدمات باشد تا وقتی که فردی که مدام در حال جابجایی است در منطقه ای حضور داشت و در معرض خطر خوابیدن در شرایط سخت بود مسئولان مطلع شوند."
مؤسسات خیریه بی خانمانی از جمله هوملس لینک می گویند بهترین کار این است که برای مرگ هر بی خانمانی یک پرونده رسیدگی تشکیل شود. چنین رسیدگی باعث نزدیک شدن نهادها و افرادی می شود که در حوزه بزرگسالان آسیب پذیر کار می کنند –از جمله پزشکان و امدادگران. این کار باعث می شود آنها بتوانند در خصوص دلایل مرگ بی خانمان ها به نتایجی دست یابند.
در حالی که پایگاه داده ای مرکزی برای پرونده های رسیدگی به مرگ بی خانمان ها وجود ندارد، تحقیقات اداره خبرنگاری تحقیقی توانست 52 پرونده رسیدگی آنلاین را از سال 2010 تا کنون پیدا کند.
ریک هندرسون، مدیر ارشد مؤسسه خیریه هوملس لینک این یافته ها را نگران کننده خواند. وی افزود: "این پرونده های رسیدگی، به مردم و نهادهای داوطلب کمک می کند پی ببرند چگونه می توانند پیش دستی کنند یا کار متفاوتی انجام دهند تا از مرگ یک نفر جلوگیری کنند. پیشنهادها و درس هایی که می توان از این پرونده های رسیدگی گرفت بسیار باارزش است."
سخنگوی وزارت مسکن، اجتماع و دولت محلی در این باره گفت: "مرگ هر فردی که در شرایط سخت در خیابان های ما می خوابد یا بی خانمان است به منزله مرگ تعداد زیادی انسان است."
وی افزود: "ما در حال انجام اقدام جسورانه ای هستیم و مصمم هستیم خیابان خوابی را تا سال 2022 به نصف کاهش دهیم و تا سال 2027 به طول کلی آن را ریشه کن کنیم. همین ماه جاری ما اعلام کردیم بیش از 25 میلیون پوند برای طرح مسکن اختصاص داده ایم تا افراد به مسکن ارزان و پایدار دست یابند و در مجموع ما بیش از یک میلیارد و دویست میلیون پوند برای مقابله با همه انواع بی خانمانی سرمایه گذاری کردیم."