پاشنه آشیل سلول‌های سرطان کولون کشف شد

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما، بر اساس یافته های محققان علوم پزشکی در دانشگاه کیس وسترن آمریکا، بیش از 200 نوع سلول آر ان ای در درون سلول های سرطانی کولون قرار دارند که گونه موسوم به lincDUSP در بیش از 91 درصد از همه سلول های سرطانی یافت می شود و مسئول طول عمر مهار ناپذیر این سلول ها است.

این گونه از سلول های آر ان ای، رشته های طولانی دارد و غیر معمول است و به سلول امکان می دهد که طول عمر مهار نشده ای داشته باشد.

محققان می گویند در واقع با این کشف می توان به آینده درمان این سرطان مهلک امیدوارتر شد.

با یافتن داروهایی که بتوانند این روند را مهار کنند، می توان به ایجاد روش های درمانی موثرتر امیدوار شد.

به گزارش پایگاه خبری یورک الرت در اینترنت، سلول‌های سرطانی از سازوکارهای عادی تقسیم و رشد سلول‌ها جدا می‌افتند. علت دقیق این پدیده نامشخص است ولی احتمال دارد عوامل ژنتیکی یا عوامل بیرونی هم‌چون ویروس و مواد سرطان زا موثر باشد.

در یک جاندار سالم، همیشه بین میزان تقسیم سلول، مرگ طبیعی سلولی و تمایز، تعادل وجود دارد.

سرطان شامل همه انواع تومورهای بدخیم می‌شود که در پزشکی آنها را بیشتر با نام نئوپلاسم می‌شناسند.

احتمال بروز سرطان در سنین مختلف وجود دارد ولی احتمال بروز سرطان با افزایش سن زیاد می‌شود سرطان باعث ۱۳٪ مرگ‌ها است بر طبق گزارش انجمن بهداشت آمریکا سالانه هفت میلیون و ششصد هزار نفر بر اثر سرطان مرده‌اند.

سرطان،‌ ویژه انسان نیست و همه جانوران و گیاهان پرسلولی نیز ممکن است به سرطان دچار شوند.

سرنوشت سلول‌ها کاملاً کنترل شده‌است و براساس نیازهای بدن می‌باشد. در جنین میزان تکثیر سلول‌ها بیشتر از مرگ طبیعی سلولی است اما در جاندار بالغ میزان مرگ سلولی و تقسیم سلولی به تعادل می‌رسد.

سرنوشت سلول در هر زمان، به طور کاملاً دقیق، بوسیله فاکتورهای رشد، پیام‌های محیطی و برخی پروتئین‌ها و پیامبرهای سلولی، کنترل می‌شود.

جهش‌هایی که منجر به تغییر هر یک از فاکتورهای موثر در سرنوشت سلول، می‌شوند باعث بهم خوردن نظم دقیقی که در تنظیم رشد و تکثیر و تمایز سلول هاوجود دارد می‌شود و می‌تواند منجر به بروز سرطان شود.

سلول‌های سرطانی کنترل خود را بر چرخه سلولی از دست داده و به طور مداوم و بدون توجه به پیام‌های سلولی و فاکتورهای رشد، به تکثیر ادامه می‌دهند.

در سلول‌های سرطانی بیان پروتئین‌های سلولی تغییر کرده و برخی از آنها که نباید بیان شوند بیان شده و یا بیان برخی دیگر از ژن‌ها متوقف می‌شوند.