عالی‌ترین، صمیمی‌ترین و گویاترین رابطه معنوی و ملکوتی بین پیامبر (ص) و حسین (ع) را می‌توان در این جمله رسول گرامی اسلام یافت که فرمود «حسین از من و من از حسینم».
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ناجا؛ من زندگی امام حسین علیه السلام، آن شهید بزرگوار اسلام را به دقت مطالعه و توجه کافی به صفحات کربلا کردم. بر من روشن شده است اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز شود، باید از سرمشق امام حسین پیروی کند. (ماهاتما گاندی)
روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری، دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه (ع) در خانه وحی چشم به جهان گشودند. مشهور نزد علمای شیعه این است که ولادت امام حسین (ع) در مدینه منوره و روز سوم شعبان سال چهارم هجری بوده است. چون حسین (ع) متولد شد، حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم به اسماء بنت عمیس (خدمتگزار حضرت فاطمه سلام الله علیها) فرمود: فرزندم را بیاور. بنت عمیس گوید: من آن بزرگوار را در جامه‌ای سفید پیچیده و خدمت آن حضرت بردم. آن جناب در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت و او را در دامن خویش نهاد، سپس به حضرت علی (ع) رو کرد و فرمود: او را چه نام می‌گذاری؟ علی (ع) گفت: در نام گذاری بر شما سبقت نمی‌گیرم. پیامبر (ص) نیز فرمود: من هم بر پروردگار سبقت نخواهم گرفت. جبرئیل نازل شده و عرض کرد:ای محمد! خدای بزرگ تو را سلام می‌رساند و می‌فرماید علی نسبت به تو به منزله هارون است نسبت به موسی. او را به اسم پسر هارون نام گذار که شبیر بوده است. پیامبر (ص) فرمود: شبیر به زبان عبری، اما زبان من عربی است. جبرئیل عرض کرد پس نام او را «حسین» بگذار.
پیامبر اکرم (ص) پس از آن و به مرور زمان و به شیوه‌های مختلف مقام شامخ آن حضرت را به مردم گوشزد میکردند.
سلمان فارسی می‌گوید: دیدم که رسول خدا (ص) حسین علیه السلام را بر زانوی خویش نهاده و او را می‌بوسید و می‌فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجت‌های خدایی که ۹ نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است.
عالی ترین، صمیمی‌ترین و گویاترین روابط معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین علیه السلام را می‌توان در این جمله رسول گرامی اسلام (ص) خواند که فرمود: حسین منّی و أنا من الحسین. حسین از من و من از حسینم. رسول خدا علاقه بسیاری نسبت به ایشان و برادر عزیزشان امام حسن مجتبی علیه السلام داشتند. به طوری که محبت خویش را به صورت علنی نسبت به آنان ابراز می‌نمودند. بدین صورت که گاه از منبر به زیر آمده آنان را بوسیده و مجددا از منبر بالا می‌رفت و آنگاه آن دو را به دوش می‌گرفت و با آن‌ها به بازی می‌پرداخت و گاه بدین صورت می‌شد که حضرت در بین اصحاب نشسته بود حسین (ع) وارد می‌شد آنگاه رسول اکرم (ص) کلام خود را قطع می‌کرد، بر می‌خواست، از او استقبال می‌کرد، او را به دوش گرفته، در دامان خویش می‌نشاند و می‌فرمود:: انّه مهجه قلبی.
همچنین این روز بزرگ در سوم شعبان سال ۱۳۹۹ هجری قمری برابر با هفتم تیر ماه سال ۱۳۵۸ شمسی از سوی امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی به عنوان روز پاسدار نامگذاری شد. پاسدار در لغت به معنای نگهبان و مراقب است و پاسداران کسانی اند که در حساس‌ترین لحظه‌های تاریخ از میان مردم بر می‌خیزند و همچون دژی مستحکم مردانه و شجاعانه در جهت رسیدن به حق، حقیقت و حفظ آن گام بر می‌دارند. در تاریخ تمدن بشر بسیار کم بوده اند کسانی که برای افراشته داشتن چراغ حق و ترویج اخلاق کریمه همه هستی و آمال خویش را بر سر هدف خویش بگذارند.
کمر بستن برای احیای حقیقت خواهی همت جانانه می‌طلبد و تنها از مردانی چون حسین (ع) بر می‌آید که با آزادگی و شور حقیقت جویشان چنان حماسه‌ای آفریدند که همیشه نامشان جاودان و موجب احترام انسان‌های حق طلب خواهد بود. امام حسین (ع) هنگامی که تحریف گران حقیقت، از سنت و سیره پیامبر اکرم (ص) و آنچه خداوند و شریعت اسلامی و از زبان قرآن بنا نهاده بود و تصویری مغایر با واقعیات ارائه میکردند را دیدند، برخود فرض دید تا برای احیای آن سنت فراموش شده و نهادینه کردنش در میان اسلام، قیام تاریخی و حماسی اش را آغازکرده و بدین ترتیب از دین جدّ خود پاسداری کند. می‌توان نمونه‌هایی از راد مردی پاسداران را در تاریخ انقلاب اسلامی ایران یافت. پاسدارانی که در دفاع از کیان و کشور خود فداکاری میکردند و با روحیه شهادت طلبی، انسجام درونی و خلاقیّت نظامی در صحنه‌های مختلف به نبرد پرداختند و با الهام از حضرت سالار شهیدان ابا عبد الله الحسین (ع) با بذل خون و جان خویش مرز‌های ایثار را در نوردیدند تا دست شیطان پرستان وسربازان او به ذره‌ای از خاک میهن اسلامی نرسد.
روز پاسدار به همه پاسداران ارجمند و نیز به رهروان صدیق سرور شهیدان آقا امام حسین (ع) مبارک باشد.
مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد
مژده ای دل که برای دل غم دیده ما هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد