به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما سيلويو برلوسکوني نخست وزير سابق ايتاليا روز يکشنبه با تاکيد بر اينکه مداخله روسيه در حل و فصل بحران سوريه از تکرار سناريوي ليبي در اين کشور جلوگيري کرد، گفت کمک مسکو بسيار بيشتر از جنگ هاي نيابتي به ايجاد ثبات و برقراري صلح در سوريه کمک کرده است.
به گزارش خبرگزاري اسپوتنيک، برلوسکوني در گفتگو با روزنامه کوريره دلا سرا (Corriere della Sera) ايتاليا گفت «مداخله مستقيم روسيه در سوريه امکان اجتناب از آنچه که در ليبي دوره معمر قذافي رهبر سابق اين کشور اتفاق افتاد، يعني اشتباهات فاجعه بار غرب و وقوع بحران انساني و هرج و مرج گسترده را فراهم کرد. ما ايتاليايي ها که امروزه قرباني امواج جديد مهاجرت غيرقانوني هستيم، زماني به علت همکاري دولت با قذافي قادر به جلوگيري از چنين مهاجرت هايي بوديم و اکنون داريم هزينه عواقب اين اشتباه فاجعه بار غرب را مي پردازيم.»
اين سياستمدار کهنه کار ايتاليايي تاکيد کرد وضعيت در سوريه اشتباه بودن قضاوت هاي عجولانه و عمومي را نشان داد؛ اينکه همه دشمنان بشار اسد رئيس جمهور سوريه لزوما دوستان غرب و آزادي نيستند.
برلوسکوني تاکيد کرد رئيس جمهور سوريه چنان سطحي از سکولاريسم و احترام به حقوق اقليت ها را رعايت کرده است که به ندرت مي توان نمونه آن را در خاورميانه مشاهده کرد.
وي افزود «به همين علت نبايد در قضاوت ها اسير ساده سازي شد: به عنوان مثال حضور روسيه در سوريه به صلح و ثبات بيشتر در يک کشور در آستانه انفجار کمک کرد در حالي که جنگ هاي نيابتي، صرفنظر از نيات خوب آنها، و حمايت از گروه هاي معارض سوري با تامين سلاح براي آنها به تقويت (تروريست هاي تکفيري - صهيونيستي) داعش و ديگر گروه هاي تروريستي مرتبط با القاعده کمک کرد.»
برلوسکوني گفت در شرايطي که اقدامات اسد منحصرا تحت تاثير سران روسيه قرار دارد و مي تواند به همين علت به هدف اقدامات محدودکننده جديد غرب تبديل شود، دولت جديد ايتاليا بايد بر اساس تجربيات توافق پانزده سال پيش پراتيکا ديماره (Pratica di Mare)، نقش ميانجي را در روابط ميان غرب و روسيه بر عهده بگيرد.
به گفته اين سياستمدار ايتاليايي در سال هاي اخير نقش سازمان ملل به چنان سطحي تنزل پيدا کرده است که بسياري از خود مي پرسند آيا اين سازمان همچنان به عنوان يک سازمان بين المللي اصولا داراي معني و موجوديت است يا خير.
وي افزود کشورهاي غربي بايد مسکو را يک شريک راهبردي و نه دشمن خود تلقي کنند.