به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما به نقل از پايگاه خبري يورک الرت در اينترنت، محققان علوم پزشکي اعلام کردند با استفاده از ترکيب دو روش درماني مي توان در درمان سرطان ريه، نتايج بهتري کسب کرد.
محققان دانشگاه ساوت وسترن در تکزاس آمريکا مي گويند با استفاده از تلفيق روش درماني که در آن گيرنده عامل رشد هدف قرار مي گيرد EGFR و روش درماني ديگري که فاکتور هورمون نکروز دهنده TNF را هدف مي گيرد مي توان با نتايج بهتري، سرطان ريه را درمان و کنترل کرد. دکتر ايمن حبيب و همکارانش مي گويند در صورت تلفيق اين دو روش درماني، ديگر مي توان به بازنگشتن سرطان اميدوار بود.
سرطان ريه شايع ترين سرطان مرگبار در آمريکا است و در سال 2017، در مجموع 26 درصد از موارد مرگ ناشي از سرطان، به دليل سرطان ريه بوده است و از مهم ترين انواع سرطان ريه مي توان به سرطان سلول هاي غير کوچک NSCLC اشاره کرد که بالغ بر 85 درصد موارد اين سرطان را شامل مي شود. سلول‌هاي سرطاني از سازوکارهاي عادي تقسيم و رشد سلول‌ها جدا مي‌افتند. علت دقيق اين پديده نامشخص است ولي احتمال دارد عوامل ژنتيکي يا عوامل بيروني هم‌چون ويروس و مواد سرطانزا موثر باشد.
در يک جاندار سالم، هميشه بين ميزان تقسيم سلول، مرگ طبيعي سلولي و تمايز، يک تعادل وجود دارد. سرطان شامل همه انواع تومورهاي بدخيم مي‌شود که در پزشکي آنها را بيشتر با نام نئوپلاسم مي‌شناسند. احتمال بروز سرطان در سنين مختلف وجود دارد ولي احتمال بروز سرطان با افزايش سن زياد مي‌شود. در جنين ميزان تکثير سلول‌ها بيشتر از مرگ طبيعي سلولي است اما در جاندار بالغ ميزان مرگ سلولي و تقسيم سلولي به تعادل مي‌رسد.
سرنوشت سلول در هر زمان، به طور کاملاً دقيق، بوسيله فاکتورهاي رشد، پيام‌هاي محيطي و برخي پروتئين‌ها و پيامبرهاي سلولي، کنترل مي‌شود. جهش‌هايي که منجر به تغيير هر يک از فاکتورهاي موثر در سرنوشت سلول، مي‌شوند باعث بهم خوردن نظم دقيقي که در تنظيم رشد و تکثير و تمايز سلول هاوجود دارد مي‌شود و مي‌تواند منجر به بروز سرطان شود.
سلول‌هاي سرطاني کنترل خود را بر چرخه سلولي از دست داده و به طور مداوم و بدون توجه به پيام‌هاي سلولي و فاکتورهاي رشد، به تکثير ادامه مي‌دهند. در سلول‌هاي سرطاني بيان پروتئين‌هاي سلولي تغيير کرده و برخي از آنها که نبايد بيان شوند بيان شده و يا بيان برخي ديگر از ژن‌ها متوقف مي‌شوند.