یادداشت روز؛
اول همسایه
وقتی آمد خیری کثیر به پیامبر داده شد که باید پیامبر به شکرانه قدمش بزرگترین حلال گوشت ، یعنی شتری را قربانی کند ، وقتی هنگام آمدنش چنین باید کرد پس حق باید داد هنگام رفتنش ، خانه ما بايد یکی دو دهه ، بیت الاحزان شود.
او نه تنها برای پیامبر خدا خیر زیاد بود برای امت رسول هم خیر کثیر است ، در زمان عرب جاهلی دیروز و فرزندش اومانیسم امروزی که می گفتند و می گویند اول خودت بعد دیگری ، چراغی که به خانه رواست به جای دیگر حرام است ، او می فرماید: "الجار ثم الدار "اول همسایه بعد خانه ات. این یعنی پایان داستان خودخواهی بشر ، عاملی که منشاء همه بدی هاست.
اگر این سخن ، منشور زندگی بشر امروزی شود ، این جهان هم بهشت خوبی ها می شود. اگر این منش درک شود ، شعار هم غزه ، هم لبنان ، جانم فدای انسان ، جانم فدای اسلام ، برای برخی سنگین نمی آید.
باخلقتش ، ابتر شدن رسول خدا تا ابد از بین رفت. این یعنی بعد از رسول قرار است همه چیز از دامن عصمت او به ما برسد. برای اینکه به محمد مصطفای 14 قرن پیش وصل شویم ، باید دور ذریه عصمت او حلقه زد و جمع شد ، نه اینکه شمشیر کشید و هر دلی که در آن محبت اهل بیت کاشته شده سر برید و تکفیر کرد.
فاطمه زهرا سلام الله علیها فقط در دنیا خیر کثیر نبود در آخرت هم چشمه خوبی هاست ، همان جا هم دغدغه همسایه ها را دارد. می گویند داستان شفاعتش تا دوستان دوستانش ادامه دارد ، چنان اهل محبت اهل بیت را یکی یکی پیدا و شفاعت می کند که پرنده دانه های نیکو را از دانه های بد جدا می سازد.
یادداشت روز ؛ احمدملاشاهی