تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: منش رفتاری و انسان بودن جهت های حرکتی یک ملت را تعیین می کند اینجاست که حرکت بدون نگرش دینی نه تنها سودمند نیست بلکه مضر هم هست.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، امیر محبیان افزود: حال سوال این است که حکومت ها مشروعیت خود را از رای مردم می گیرد یا از دین؟ در ایران برخی از روشنفکران مشروعیت جمهوری اسلامی را در دینی بودن می بینند که در این حالت اگر مشروعیت دینی باشد یعنی از سوی خدا گرفته اما برخی این مقبولیت را نشات از رای آحاد ملت می بینند حال آنکه جمهوری اسلامی مقبولیت خود را هم از شرع و هم از رای مردم گرفته است از این رو یکی از فرق های نظام سیاسی ایران با سایر حکومت ها و انقلاب ها در این است که بر دو پایه مشروعیت دینی و مقبولیت مردمی استوار است . اینها مقابل هم نیستند بلکه در طول یکدیگرند.
او گفت: اینکه چرا باید به حرف یک نفر گوش کرد ریشه در دو تفکر روشنفکران دارد یکی معتقد بود که حکومت ها تحت عنوان لویتان یا دولت ها باید شکل بگیرند و هدف آنها نیز تامین امنیت مردم است و در نظریه دیگر در بحث تعاون و همکاری متقابل شکل گرفت اما در نظام اسلامی تعالی بشر از اهمیت بالاتری برخوردار است، در نظام اسلامی بیعت، توافق و تعالی هم هست. ما می گوییم نظام سیاسی باید کار مردم را راه بیندازد و از سوی دیگر بستری برای تعالی افراد جامعه هم باشد.
او افزود: بستر همه حرکت های جامعه خود مردم هستند به عبارت دیگر اگر جامعه ای مشارکت بی هدفی داشته باشد نتیجه ای از آن استخراج نمی شود. یک نظام می تواند مشروع باشد اما باید مقبولیت هم داشته باشد وگرنه چنین جامعه ای فاقد مشروعیت و مقبولیت خواهد بود.
سلیمی نمین تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: نخست باید دید که اهداف انبیاء خدمت به بشر بوده است یا خیر؟ در حقیقت دین بدون مردم فاقد هویت است، برخی از جریانات سیاسی در حوزه نظری دچار نقص بودند از این رو به بعد جمهوریت ایران تاکید داشتند اما برخی دیگر که به ابعاد نظری توجه بیشتری داشتند نظام ایران را از بعد اسلامی مورد تاکید قرار دادند بنابراین هردو تفکر راه را گم کرده اند زیرا اساسا جمهوری اسلامی یک مفهوم واحدی است که بر دو پایه استوار است، لذا توجه به هر یک موجب انحراف فکری از نظام جمهوری اسلامی ایران است.
او گفت: در جمهوریت انواعی وجود دارد بعضا برخی فریب است اما در ایران چهارچوب ها مشخص و در حقیقت دین است که این چهارچوب را تعیین کرده است، به این ترتیب توجه صرف به هریک از این پایه ها انحرافات گسترده ای را باعث می شود بنابراین تاکید صرف بر دین ارتقا مردم را باعث نمی شود و تنها قادر است اهداف گروه خاصی را تامین کند و تاکید صرف بر جمهوریت نیز فریبی بیش نیست.
او افزود: وجه تمایز نظام جمهوری اسلامی با سایر نظام ها را باید در دیدگاه غرب گرایی جستجو کرد، نظام جمهوری اسلامی توجه ویژه به جمع دارد در حالی که نگاه غربی فرد گرایی را تقویت می کند.
این تحلیل گر گفت: این دیدگاه از آن جهت حائز اهمیت است که انسان ها در جمع به رشد و تعالی دست می یابند وگرنه در فردیت کسی به رشد و تعالی دست نیافته است.