شرايط آوارگان روهينگيا با فرا رسيدن فصل باران‌هاي موسمي در بنگلادش به مراتب وخيم‌تر از اين خواهد شد.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از شبکه تلويزيوني بي بي سي، شرايط آوارگان روهينگيا با فرا رسيدن فصل باران‌هاي موسمي در بنگلادش به مراتب وخيم‌تر از اين خواهد شد.
مجري اين شبکه ابتدا گفت: يکي از نگراني هاي بزرگ سازمان هاي خيريه و امدادرسان که در اردوگاه هاي آوارگان روهينگيا در شرق بنگلادش فعاليت مي کنند، اين است که تا چند ماه آتي، طبق روال هر ساله، طوفان ها و تندبادها در اين منطقه آغاز خواهد شد و درپي آن، سه ماه متمادي باران هاي موسمي در اين منطقه خواهد باريد.
خبرنگار اعزامي اين شبکه به بنگلادش، در گزارشي از اردوگاه آوارگان پوتابلانگ در نزديکي مرز ميانمار، گفت اگر شما مي خواستيد مکاني مناسب را از قبل براي تأسيس اردوگاه آوارگان انتخاب کنيد، قطعاً اين منطقه را انتخاب نمي کرديد. شرايط در اينجا بسيار چالش برانگيز است و با وجود تلاش هاي مسئولان محلي و سازمان هاي خيريه بين المللي اوضاع آوارگان روهينگيا در اين اردوگاه ها مناسب نيست. تازه به ياد داشته باشيد که اين فصلِ خشک در بنگلادش به حساب مي آيد. تصور کنيد وقتي در ماه آوريل (2018) نخستين طوفان ها بوزد و سپس باران هاي شديد موسومي ببارد، شرايط در اين اردوگاه به چه وخامتي خواهد گراييد.
رولند در حالي که در کنار گراهام ايستموند، مدير سازمان خيريه «پناهگاه هاي اورژانس» قدم مي زد، گفت ما هم اکنون در بزرگترين اردوگاه آوارگان جهان قرار داريم. هدف اين سازمان خيريه بهبود هرچه بيشتر اوضاع آوارگان در اين اردوگاه است.
ايستموند افزود تأمين بهداشت، نظافت، سلامتي و امنيت آوارگان در اين اردوگاه چالشي عظيم (براي ما) است. در اينجا فاضلاب به صورت باز و با بويي به شدت متعفن در جريان است. در ضمن، از آنجايي که اين اردوگاه به صورت اضطراري و بدون برنامه ريزي قبلي در منطقه اي مرتفع با دره هاي فراوان ساخته شده است، در فصل باران هاي موسمي، احتمال رانش زمين، خراب شدن بسياري از پناهگاه هاي ساخته شده و گل و لاي شدن زمين که اکنون خاکي است تهديد مي کند. در برخي از کناره هاي تپه ها که روي آن ها پناهگاه ها ساخته شده است، همين الان نيز ترک هاي بزرگي مشاهده مي شود که در صورت بارش شديد باران ممکن است باعث رانش زمين و گل و لاي شود. بسياري از ساختارهايي که ما اينجا بنا کرده ايم از بين خواهد رفت و حتي منظره زمين هاي اين اردوگاه که هم اکنون مشاهده مي کنيد، به شدت تغيير خواهد کرد، زيرا آب باران به صورت سيلاب در مسيرهاي مختلف حرکت خواهد کرد و شکل زمين را در اين منطقه تغيير خواهد داد. آنگاه با وجود شرايط فوق العاده اي که هم اکنون اين آوارگان (روهينگيا) با آن مواجه هستند، شرايط فوق العاده سخت و جديدي در اين اردوگاه به وجود خواهد آمد.
مقام سازمان ملل: در ميانمار شرايط چه تغييري کرده است که مردم روهينگيا بخواهند به آنجا بازگردند؟
مدير برنامه غذاي سازمان ملل در گفتگو با شبکه بي بي سي تأکيد کرد: مردم ميانمار مصائبي را تحمل کرده اند که حتي در تصور انساني نمي گنجد، آنگاه سؤالِ من اين است: در ميانمار شرايط چه تغييري کرده است که قوم روهينگيا بخواهند به آنجا بازگردند؟
ديويد بيزلي، مدير اجرايي برنامه غذاي سازمان ملل درباره اوضاع وخيم آوارگان روهينگيا در اردوگاه‌هاي بنگلادش، گفت: ما با کمک ساير سازمان‌هاي خيريه، از قبيل سازمان‌هاي غيردولتيِ محلي، يونيسف و آژانس آوارگان سازمان ملل، تلاش مي‌کنيم غذا و داروي مورد نياز اين آوارگان را تأمين کنيم.
اين چالشي بسيار سخت و پيچيده است، زيرا در ماه اوت ما فقط حدود 200 هزار نفر در اين اردوگاه‌ها داشتيم و ناگهان 650 هزار آواره‌ي جديد ظرف فقط چند ماه، به اين آوارگان اضافه شدند. هم اکنون شرايطِ آنان در اين اردوگاه ها بسيار سخت و دشوار است، ولي چنان‌که شما نيز به آن اشاره کرديد، در فصل باران‌هاي موسمي، که به زودي فرامي‌رسد، شرايطِ آنان به مراتب وخيم‌تر خواهد شد.
وي افزود: ما براي ده ماهِ آينده، به حدود 20 ميليون دلار در هر ماه نياز داريم تا بتوانيم غذا و داروي کافي به اين آوارگان برسانيم و زيرساخت‌هاي اين اردوگاه را نيز تاحدي بهبود بخشيم.
البته ما به‌صورت ايده‌آل، تمايل داشتيم زمين‌هايي به‌مراتب وسيع‌تر و مسطح‌تر براي ساخت اين ارودگاه‌ها در اختيار داشته باشيم، تا زيرساخت‌هاي بهتري براي آوارگان بسازيم، ولي اکنون بايد در همين اردوگاه‌هاي موجود، به کارِ خود ادامه دهيم.
البته سرمايه‌گذاري‌هاي ما براي تأسيس زيرساخت‌هاي دائمي در اين اردوگاه‌ها بي‌دليل نيست، زيرا ما مي‌خواهيم اين مناطق را آنقدر خوب بسازيم که وقتي اين آوارگان به اوطان خود بازگردند، شهرک‌هايي براي کشورِ در حال توسعه‌ي بنگلادش باقي بماند که مردم محلي، که اين همه ميهمان‌نوازي کردند و مشکلات را نيز متحمل شده‌اند، بتوانند از آن شهرک‌ها استفاده کنند.
هم اکنون بيماريِ ديفتري در اين اردوگاه‌ها شايع شده است و تا زماني که مسائل بهداشتي و نظافتي، از جمله ساخت شبکه‌هاي فاضلاب مراعات نشود، اين بيماري‌ها همچنان گريبانگير آوارگان خواهد بود.
مجري پرسید: مذاکراتي امروز ميان مقامات بنگلادشي و ميانماري در جريان بوده است که هرگاه شرايط مهيا شود، اين آوارگان به خانه‌ها و روستاهاي خود در استان راخينِ ميانمار بازگردند نظر شما چیست؟
ديويد بيزلي پاسخ داد: من شخصاً با ده‌ها تن از اين آوارگانِ روهينگيايي مصاحبه کرده‌ام. من حتي نمي‌توانم تصور کنم که هيچ انساني وجود داشته باشد که مشکلات اين مردم را متحمل شده باشد و بازهم بخواهد به همان مناطقي که اين بلاها را برسرشان آورده‌اند، بازگردد. من فقط درباره اذيت و آزار صحبت نمي‌کنم. زناني وجود دارند که جلوِ چشمان‌شان شوهران‌شان را با ساطور کشته يا به ضرب گلوله از پا درآورده‌اند. کودکان خردسال (روهينگيايي) با شليک گلوله کشته شده يا زنده زنده سوزانده شده‌اند. شما هر مصيبت و رنجي را که بتوانيد تصور کنيد، بر اين مردم (بي‌پناه) وارد شده است. آنها صرفاً براي نجات جان‌شان (از ميانمار) فرار کرده‌اند. کودکاني از قوم روهينگيا به من گفته‌اند که با چشمان خود ديده‌اند که برادر يا خواهرشان که در حال فرار در رودخانه بود، تا خود را به آن سويِ آن - که تصور مي‌کرد مکاني امن باشد - برساند، در وسط همان رودخانه با شليک گلوله کشته شده‌اند. آن آوارگان در رودخانه‌اي که ميان ميانمار و بنگلادش (منطقه مرزي) وجود دارد و آب‌هاي بين‌المللي به‌حساب مي‌آيد، در حال فرار به سوي بنگلادش بودند، ولي باز هم کودکان روهينگيايي همان‌جا به ضرب گلوله کشته مي‌شدند.
اکنون مقاماتِ مسئول (بنگلادش و ميانمار) از اين مردم مي‌خواهند بار ديگر به همان روستاها و همان شرايطِ سابق بازگردند! من نمي‌توانم حتي تصور کنم که آنها (مردم روهينگيا) بخواهند داوطلبانه به ميانمار بازگردند. روشن است که ما به هر نحوِ ممکن، از بازگشتِ امن و شرافتمندانه مردم روهينگيا به ميانمار استقبال و حمايت مي‌کنيم، ولي آنها به کجا برگردند؟ سؤال اصليِ که من دارم اين است: در ميانمار چه تغييري به‌وجود آمده است، که اين افراد اکنون بخواهند بار ديگر به آنجا بازگردند؟!