کارگاه مرمت میراث جهانی چغازنبیل، مرحله تازه‌ای از اقدامات حفاظتی و مرمتی را در بنای ۳۵۰۰ ساله چغازنبیل آغاز کرده است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از مرکز روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، مرمت اضطراری زیگورات چغازنبیل در نخستین مرحله در دستور کار قرار گرفت.
این مرحله مرمتی که بر اساس بررسی‌های آسیب شناسی در محوطه میراث جهانی چغازنبیل انجام می‌شود، پاکسازی ناودان‌ها و تجدید اندود قله بنای زیگورات برای هدایت صحیح آب و نزولات جوی به سطوح پایین‌تر به عنوان نخستین اولویت‌ها در مرحله اجرا قرار گرفته است.
عاطفه رشنوی مدیر پایگاه میراث جهانی چغازنبیل گفت: این عملیات پس از برپایی کارگاه خشت و اندود در محوطه و تولید مصالح بهینه و هم‌خوان، بر اساس مطالعات آزمایشگاهی درباره مصالح اصیل زیگورات چغازنبیل اجرایی شده است.
وی افزود: با توجه به قدمت و ماهیت خشتی آجری ساختار‌های معماری و باستان‌شناختی در محوطه تاریخی چغازنبیل، شدت بارش‌های زمستانی در خوزستان به عنوان اصلی‌ترین تهدید در بنا‌های خشتی و آجری با قدمت چند هزاره، ضرورت پایش و رسیدگی دائم به آثار این محوطه تاریخی را دوچندان می‌کند.
رشنوی گفت: کنترل و اصلاح شیب‌بندی حوزه‌های آبریز تقسیم شده در سطوح زیگورات برای هدایت صحیح آب به سمت ناودان‌های موجود، پاکسازی ناودان‌های زیگورات و بازبینی کارایی ناودان‌ها پس از بارندگی از جمله کار‌هایی است که باید انجام شود.
وی افزود: همچنین اندود قله زیگورات در بخش‌های موردنیاز، پرکردن حفره‌های ایجادشده در قله و طبقات زیگورات، اصلاح شیب بندی دروازه‌ها و صحن اول زیگورات به ویژه در قسمت پای دیوار‌ها و ناودان‌ها، احداث ماهیچه‌های خشتی و کاهگلی روی لبه صفه‌ها از دیگر اقدامات الزامی است که انجام خواهد شد.
مدیر پایگاه میراث جهانی چغازنبیل تاکید کرد: طبقات و پای دیوار‌های زیگورات و تعریف شیب با هدف هدایت آب‌های سطحی کنترل‌نشده، اجرای اندود مرمت بخش‌های آسیب‌دیده در معابد، ساختمان آرامگاه، کاخ شماره ۲ و ۳ و سازه دفع آب از جمله اقداماتی است که در این مرحله از مرمت اضطراری در محوطه میراث جهانی چغازنبیل انجام می‌شود.
معبد و محوطه تاریخی چغازنبیل، بقایای شهری مقدس از دوران ایلام میانه هستند که در قرن ۱۳ پیش از میلاد با نام دوراونتاش در شمال خوزستان رونق داشت.
بنای زیگورات چغازنبیل پس از کشف در اوایل قرن حاضر خورشیدی در سال ۱۳۵۸ به عنوان نخستین اثر ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد و اکنون پایگاه میراث جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه از آن حفاظت می‌کند.