هر چندهر باشگاهی که منابع مالی بیشتری دارد می تواند بازیکنان بهتری جذب کند مصداق هر چقدر پول بدهی همان قدر آش می خوری اما نباید این واقعیت را انکار کرد که تجمیع قدرت در یک تیم به ارتقاء کیفیت آن لیگ منجر نمی شود.
این موضوع را بهتر است در پاسخ به چند پرسش با محوریت چرایی برگزاری لیگ های برتر در این دو رشته بررسی کنیم.
- پرسش نخست اینکه هدف از برگزاری لیگ چیست آیا لیگ محلی برای کشف استعداد ها نیست؟
نه در این دو رشته بلکه در همه رشته های ورزشی کشف استعداد و معرفی به تیم های ملی رده های سنی مختلف و بزرگسالان یکی از اهداف برگزاری لیگ های داخلی است حال اینکه در لیگی که یک یا دو تیم همه بازیکنان با کیفیت را جذب کرده اند فرصتی برای بروز و ظهور استعداد وجود ندارد و انگیزه ای برای بازیکنان دیگر باقی نخواهد ماندکه ظرفیت ها و بیشنه توان خود را نشان دهند.
- تجمع بازیکنان با کیفیت ملی در تیم های متمول آیا به افزایش کیفیت لیگ منجر خواهد شد؟
ارزیابی چگونگی نمایش این تیم ها در لیگ های منطقه ای، آسیایی و جهانی یکی از شاخص های سنجش کیفیت لیگ داخلی است با نگاهی اجمالی به عملکرد تیم های متمول به خوبی می توان به این پرسش پاسخ داد در والیبال نماینده ایران در سال های اخیر با وجود بهره مندی از با کیفیت ترین بازیکنان داخلی و خارجی و هزینه فراوان تنها موفق به قهرمانی در رقابتهای قهرمانی باشگاه های آسیا شده و در رقابتهای باشگاه های جهان حتی از گروه مقدماتی هم صعود نکرده است.
درباره بسکتبال هم قهرمان لیگ کشورمان چند ماه پیش با وجود بهره گیری از بهترین بازیکنان ملی پوش و دو بازیکن خارجی در رقابتهای قهرمانی باشگاه های آسیا نتوانست خود را به جمع سه تیم برتر رقابتها برساند.
- آیا همه تیم های متمول که مجموعه ای از ورزشکاران با کیفیت ملی را در اختیار دارند فرصتی را در اختیار جوانان و آینده های آن رشته ورزشی قرار می دهند؟
نگاهی اجمالی به تیم هایی از این جنس نشان می دهد که این تیم ها به دلیل هزینه های زیاد نسبت به تیم های دیگر نتیجه گراتر هستند و هیچ کمبود و نقصانی را تحمل نمی کنند در چنین فضایی کمی دور از ذهن است که انتظار داشته باشیم جوانانی که اصولا محلی جز لیگ ندارند که تنشان به تن بازیکنان با تجربه تر بخورد، یاد بگیرند، تجربه کنند، فرصتی به دست بیاورند چه برسد به اینکه خودی نشان بدهند و بدرخشند البته در لیگ والیبال یکی از تیم های رده سنی با هماهنگی حامی مالی در لیگ حضور دارد که این هم دردی دعوا نمی کند چرا که این حرکت زمانی صحیح و موثر خواهد بود که بازیکنان این تیم در تیم های مختلف تقسیم شده باشند.
- داشتن برنامه یا بی برنامگی تیم های باشگاهی چه نقشی در تجمع بازیکنان مطرح در یک تیم دارد؟
در سال های اخیر بی برنامگی برگزار کنندگان لیگ های والیبال و بسکتبال به سردرگمی باشگاه ها در تصمیم گیری برای حضور در لیگ منجر شده است البته این موضوع در برخی مواقع برعکس هم بوده است، برخی باشگاه ها که بصورت مقطعی در لیگ حضور داشتند و به دلیل ایجاد بی نظمی مشکلات زیادی برای تیم های دیگر ایجاد کردند ، فرصت خوبی در اختیار باشگاه های قرار داده اندکه بصورت هدفمند به جذب بازیکن می پردازند فراموش نکنیم که برداشتن سهمیه بازیکنان ملی برای هر تیم باشگاهی در بسکتبال ومحدودیت با مفر جذب بازیکن ملی پوش برای هر تیم باشگاهی والیبال یاری دهنده خوبی برای این تیم ها بوده است.
- انگیزه های مالی تا چه اندازه بر جذب بازیکنان ملی و با کیفیت تاثیرگذار است؟
هیچ کارشناس و اهل ورزشی مخالف کسب درآمد ورزشکاران رشته های ورزشی نیست اما چرا باید توقع را آنقدر بالا برد که بازیکن ملی پوش در قبال انعقاد قراردادی چرب قید حضور فیکس در ترکیب یک تیم دیگر را بزند و به نیمکت نشینی در تیم متمول بسنده کند.
قطعا قراردادهای متعادل و منطقی به پراکنش و نه تجمع بازیکنان با کیفیت در تیم های مختلف کمک می کند، نکند که انگیزه های مالی باشگاهی بر عملکرد بازیکنان در عرصه ملی تاثیر گذار باشد.
هر چند که هر باشگاهی که منابع مالی بیشتری دارد می تواند بازیکنان بهتری جذب کند مصداق هر چقدر پول بدهی همان قدر آش می خوری اما نباید این واقعیت را انکار کرد که تجمیع قدرت در یک تیم به ارتقا کیفیت آن لیگ منجر نمی شود.
در برگزاری های لیگ های داخلی نباید دیدی تک بعدی داشت بلکه باید با نگاهی جامع نگرانه قوانین و مقررات را تدوین و تنظیم کرد تا نه تنها تیم های لیگ بلکه تیم ملی هم از آن منتفع شود.
« یادداشتی از رضا نیکقدم منش »