اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا زَیْنَ الْعابِدِینَ

 به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما؛ امام زین العابدین(ع) چهارمین پیشوای شیعیان جهان است که برای مبارزه با حاکمان جور زمان و هدایت مردم به خواندن خطبه هایی کوبنده، همت گماشت و با نیایش هایی خالصانه و دلنشین خویش، سجده کننده پیشگاه حق لقب گرفت.در مورد سجاد نامیدن آن حضرت روایتی را مرحوم مجلسی (ره) از جابر جعفی از امام باقر ـ علیه‌السلام ـ نقل می‌کند که ایشان فرمودند: پدرم علی بن الحسین ـ علیه‌السلام ـ هرگز نعمتی از خدای عزوجل را به یاد نمی‌آورد، جز آنکه برای شکر نعمت سر به سجده می‌نهادند و هیچ‌وقت از آیات قرآن قرائت نمی‌فرمود، جز اینکه سجده می‌نمودند و هرگز زیانی را که از آن بیمناک بودند، خدای از وی برنمی‌گرفت، مگر اینکه سجده شکر بجا می‌آوردند و هرگز از ادای واجب فراغت نمی‌یافت، مگر اینکه سجده شکر می‌گذاشت و هرگز ازاصلاح ما بین دو نفر که توفیق می‌یافتند، کنار نمی‌افتاد، جز اینکه سجده شکر می‌کرد و نشان سجود در جمیع مواقع از آن حضرت آشکار بود؛ از‌این‌رو آن حضرت سجاد نام یافت.
صحیفه سجادیه
یکی از شیوه های نشر معارف و علوم از سوی امام سجاد (ع )، دعا و نیایش بود . امام از این طریق پیوند مردم را با خدا و اسلام مستحکم می کرد. دقت در مضامین این نیایشها به ما می فهماند که این دعاها تنها امری درونی و ارتباطی فردی با خداوند نیست. بلکه آموزش ارزشها ی دینی و تشریح اصول یک زندگی سعادتمندانه است. این دعاها در مجموعه ای گرانبها و کم نظیر به نام صحیفه سجادیه گردآوری شده که مشتمل بر 54 نیایش می باشد. معارف اصیل و مضامین عرفانی و اخلاقی صحیفه سجادیه، رهایی از رذیلت های اخلاقی و رسیدن به عزت و سعادت ابدی را نشان می دهد.
صحیفه سجادیه اثر ارزشمند امام سجاد (ع) ادعیه زیبایی است که مسائل مختلف عرفانی، اخلاقی و اجتماعی و سیاسی را دربرمی گیرد و حاوی تعبیرات لطیف و پرمعنایی است. یکی از این جملات پرمعنا در این دعاها جمله اللهم صل علی محمد و آل محمد ( خدایا بر محمد و آل او درود فرست ) است این عبارت نکته ای مهم دربردارد و آن توجه دادن همه مردم به پیامبر و اهل بیت آن حضرت است از تکرار این جمله در این دعاها می توان فهمید که رهبران راستین و حاکمان شایسته و به حق، همانا خاندان پیامبر هستند کتاب صحیفه مملو از حقایقی است که به ما می آموزد تا چگونه درهای سعادت را بر روی خویش بگشائیم و در شدائد و مشکلات چگونه به خدا پناه ببریم. امام سجاد (ع ) در این دعاها معارف اسلامی را بنحوی زیبا و دلنشین بیان فرموده است ازسوی دیگر مضامین تربیتی و اخلاقی را با واژه هایی پرمعنا توصیف کرده و همچنین در تلاش بوده تا مشعل مبارزه با ستم و بی عدالتی را همواره روشن نگه دارد و فرهنگ قرآن و تمدن اسلامی را احیا نمایید.
حضرت سید الساجدین (ع) پس از گذراندن یک عمر پربرکت که در یکی از حساس‌ترین دوره‌های تاریخ اسلام واقع شد از ویژگی‌های مهمی در بین مردم برخوردار شده بود؛ چراکه فضایل و مکارم اخلاقی آن حضرت (ع) در هر مجلس و محفلی بیان می‌شد و در یک کلام امام (ع) در دل‌ها و عواطف مردم جا گرفته بود. این وضع بر امویان دشوار بود و آن‌ها را می‌رنجاند و از همه کس بیشتر ولیدبن عبدالملک کینه امام را در دل داشت. او بار‌ها می‌گفت: «من تا وقتی که علی بن الحسین در دنیا باشد راحت نیستم». این بود که وقتی زمام سلطنت را به دست گرفت تصمیم گرفت امام را مسموم کند؛ لذا زهر کشنده‌ای برای کارگزارش در مدینه فرستاد و به او دستور داد تا این زهر را به امام بخوراند و آن نانجیب نیز دستور ولید را عملی کرد. زهر در بدن نازنین امام کارگر شد و بدین وسیله حضرت در سن ۵۷ سالگی در مدینه طیبه به شهادت رسید.

البته زمان شهادت حضرت زین العابدین (ع) نیز مانند تولد مبارکشان نامعلوم است و بر سر تاریخ آن اختلاف است، دامنه این اختلاف از سال ۹۲ هجری قمری تا سال ۱۰۰ هجری است، اما آنچه از همه مشهورتر است، یکی سال ۹۴ هجری قمری است که آن را به مناسبت ارتحال فقهای بیشماری از اهل مدینه، «سنه الفقهاء» نامیده اند و دیگری سال ۹۵ هجری قمری.
«حسین» فرزند امام علی بن الحسین (ع) وفات پدر خود را در سال ۹۴ هجری قمری اعلام کرده و بر این اساس بزرگانی نظیر شیخ مفید و شیخ طوسی و محقق اربلی و ابن اثیر نیز همین نظر دارند.
اما بر اساس روایتی که ابوبصیر از امام جعفر صادق (ع) نقل کرده است، امام فرموده است: حضرت علی بن الحسین (ع) در حالی‌که ۵۷ ساله بودند از دنیا رفت و این واقعه در سال ۹۵ هجری قمری اتفاق افتاد.
پیکر پاک امام سجاد (ع) را در شهر مدینه تشییع کردند. در آن شهر از پیکر امام تشییع بی نظیری صورت گرفت؛ زیرا توده‌های مردم از مناطق مختلف بر جنازه حضرت حاضر شدند و همگی پریشان و گریان و دل شکسته جنازه مطهر حضرت (ع) را بر دوش می‌بردند. مردم در هاله‌ای از اشک با امام وداع می‌کردند. بدن مطهر حضرت سجاد (ع) را به قبرستان بقیع بردند و در قبری که در کنار قبر عمویش امام حسن مجتبی علیه السلام آماده ساخته بودند به خاک سپردند.