رئیس فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای گفت: با توجه به مسئولیت و هدفی که دارم ترجیح می‌دهم همین راهی را که می‌رویم به نتیجه برسانیم و در انتخابات کمیته ملی المپیک شرکت نکنم.
محسن مهر علیزاده در گفت‌وگو با خبرنگار اعزامی خبرگزاری صداوسیما به نپال، درباره هدف از برگزاری مسابقات ورزش‌های باستانی و زورخانه‌ای در این کشور بیان کرد: هدف ما این است که این ورزش باستانی آمیخته با فرهنگ ایرانی - اسلامی را با روندی پایدار در تمام دنیا توسعه دهیم. این رقابت‌ها برای نخستین دوره در جنوب شرق آسیا است برگزار می‌شود؛ برای اینکه بتوانیم کشتی پهلوانی و ورزش‌های زورخانه‌ای را به عنوان یکی از رشته‌های رسمی بازی های جنوب شرق آسیا قرار دهیم، باید چنین مراحلی را طی کنیم، گرچه این دومین یا سومین دوره مسابقاتی است که در آسیا برگزار می‌کنیم.
وی ادامه داد: برگزاری این رقابت‌ها به منزله جواز حضور ما در مسابقات جنوب آسیا در سال ۲۰۱۹ می‌باشد، خوشبختانه می‌بینم که تیم‌ها نیز از آمادگی خوبی برخوردار هستند. این کلاس‌های آموزشی از کیفیت مناسبی برخوردار بود، امیدواریم تا زمان برگزاری مسابقات نیز کیفیت آموزش مطلوب‌تر شود و نقش هر چند کوچکی را در توسعه این فرهنگ غنی و ورزش ملی کشور داشته باشیم.
رئیس فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای در پاسخ به این سؤال که چند کشور عضو فدراسیون بین‌المللی هستند، گفت: ۲۸ کشور در آسیا در این رشته فعالیت دارند که ۶ کشور از این تعداد در جنوب آسیا قرار دارند که در مسابقات امسال حاضر خواهند بود. در مجموع ۸۵ عضو در تمام دنیا در این رشته فعالیت می‌کنند که در 5 قاره فعالیت دارند، البته تلاش ما این است که بتوانیم اعضا را به بالای 100 کشور برسانیم تا با تعمیق فنی دوره‌های آموزشی سطح کیفی ورزشکاران را بالا ببریم تا از نظر تکنیکی و نمایشی شامل مسابقات جذابی باشیم، از سوی دیگر به صورت هم‌زمان مفاهیم موجود در این رشته از جمله پهلوانی و جوانمردی را نیز توسعه می‌دهیم.
وی تصریح کرد: با توجه اینکه ما به عنوان کشور مادر و فرهنگی این کشور شناخته می‌شویم، تلاش داریم با برگزاری دوره‌های آموزشی در کشورهای مختلف، موارد متعدد را آموزش دهیم. بعد از افغانستان اکنون کشور کره‌جنوبی به عنوان مرکز این رشته انتخاب شده است و تلاش داریم در ساخت تجهیزات و دقت در برنامه‌های آموزشی، کارهای بیشتری انجام دهیم. در خصوص ساخت و تجهیزات مورد نظر همکاری‌های خوبی انجام شده است، همچنین به دنبال ساخت و تجهیز زورخانه‌ها خواهیم بود.
مهرعلیزاده درباره المپیک شدن این رشته افزود: امیدواریم و تمام هدف ما نیز همین است، قدم اول را ابتدای امسال برداشتیم و این رشته را در چهارمین دوره بازی‌های کشورهای اسلامی به عنوان یکی از رشته‌های رسمی مسابقات وارد کردیم. در بازی‌های شرق آسیا نیز در سال ۲۰۱۹ به صورت رسمی وارد خواهیم شد، دو بار نیز در بازی‌های المپیک آفریقا حضور داشته‌ایم و در این دوره هم حضور پیدا خواهیم کرد. با برنامه‌ریزی مناسب و کم‌کم به سمت المپیکی شدن حرکت می‌کنیم. باید تعداد کشورهای عضو را که دارای فدراسیون ملی هستند را حداقل به ۷۰ تا ۸۰ کشور برسانیم. از سوی دیگر با برگزاری منظم مسابقات و تورنمنت‌ها پرونده این رشته را کامل کنیم تا جواز حضور در بازی‌های آسیایی و قاره‌های دیگر را به دست آوریم، البته مسیر طولانی است و باید با برنامه‌ریزی و دقت هر چه تمام پیش برویم.
وی ادامه داد: در این زمینه مسائل سیاسی نیز اهمیت دارد، اما ما با ظرافت کامل این موضوع را پیگیری می‌کنیم. تلاش داریم در این دوره از بازی‌های آسیایی حداقل به صورت نمایشی حاضر باشیم، هر چند که شاید نتوانیم به عنوان یکی از رشته‌های اصلی حاضر باشیم. چندی قبل در بازی‌های تفیسا شرکت کردیم. تلاش می‌کنیم جواز حضور در بازی‌های آسیایی اندونزی را کسب کنیم.
مهر علیزاده درباره کارشکنی‌هایی که در داخل کشور به خصوص درباره کشتی پهلوانی انجام می‌شود، ادامه داد: راه سختی را داریم، شاید این موضوع برای خیلی از مدیران داخل کشور شناخته شده نباشد، چون اولین بار است که یک رشته وطنی قرار است جهانی و المپیکی شود، به هر حال برخی عدم شناخت‌ها منجر به برخی مقاومت‌ها می‌شود، اما ما با حوصله تمام و درک شرایط با افرادی که از این کار شناخت ندارند، برخورد می‌کنیم و کار را پیش می‌بریم، این موانع را به عنوان یکی از واقعیت‌های کار درنظر می‌گیریم، از این موضوع ناراحت نیستیم و تلاش می‌کنیم این مقاومت‌ها به حداقل برسد و موانع را با حوصله برطرف کنیم.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا در انتخابات کمیته ملی المپیک شرکت خواهد کرد پاسخ داد: خیر؛ با توجه به مسئولیت و هدفی که دارم ترجیح می‌دهم همین راهی را که می‌رویم به نتیجه برسانیم، خیلی‌ها دنبال چنین کارهایی نیستند، چون از سختی‌های آن اطلاع دارند، اما شاید کار کردن در مناصبی مانند وزارت ورزش یا کمیته ملی المپیک که مسیر آنها مشخص است، به مراتب راحت‌تر باشد، اما هر کسی زیربار چنین کارهای سختی نمی‌رود، چون جلب حمایت‌های لازم در داخل کشور از سوی مجلس و دولت و نهادهای مسئول، فراهم کردن امکانات چه برای داخل و چه کشورهای عضو خارجی و ثبت جهانی این رشته فرایند سخت و پیچیده‌ای است که اگر بخواهیم آن را رها کنیم شاید تمام این زحمات به هدر برود.