مرمت قلعه نصوری بندر باستانی سیراف از جمله آثار تاریخی و دیدنی آغاز شد.
نصرالله ابراهیمی با بیان اینکه این اثر تاریخی ظرفیت تبدیل شدن به یک هتل سنتی را دارد، افزود: قلعه نصوری میتواند در توسعه گردشگری بندر باستانی سیراف نقشی مهم ایفا کند و میراث فرهنگی آماده است این قلعه را به بخش خصوصی واگذار کند.
وی ادامه داد: قلعه نصوری که به قلعه شیخ مشهور است در 250 کیلومتری شرق بندر بوشهر قرار گرفته و مربوط به اوایل دوره قاجاراست که با شماره ٣٥١٣ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
ابراهیمی بیان کرد: قلعه به دستور شیخ جبار نصوری درحدود 180 سال پیش ساخته شده و معمار آن علی اصغر شیرازی بودهاست.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر گفت: مصالح به کار رفته در این قلعه سنگهای بزرگ،گل و گچ است، در ورودی قلعه از سمت جنوب رو به خلیج فارس باز میشود و با گل میخ و کنده کاری های زیبا تزئین شده است.
وی تصریح کرد: در این قلعه بعد از ورودی اصلی یک هشتی بزرگ وجود دارد که دارای هشت طاقچه ساده است که در جبهه شمالی حیاط بیرونی یک ردیف پلکان به طبقه دوم منتهی می شود و یک درچوبی ساده، آن را به اندرونی وصل میکند.
ابراهیمی بیان کرد: قلعه نصوری دارای بادگیری همانند بادگیرعمارت های ساحلی خلیج فارس است و این بنا ویژگی معماری قاجاریه را در خود دارد.
وی افزود: این قلعه ایوان ستون داری در طبقه دوم دارد که تزئینات گچبری شامل شاخ و برگ، گل و بوته، فرشتگان و پرندگان مربوط به این قسمت است و سبک کار و تراش آنها شبیه ستونهای بازار وکیل شیراز است.
شهر باستانی سیراف به گواه مورخان در عصر ساسانی ایجاد شد و در دوره اسلامی به اوج شکوه و ترقی خود رسید. سیراف در قرنهای سوم و چهارم هجری از نظر قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی مهمترین بندر ایران در خلیج فارس به شمار میرفته و در اوج ترقی و پیشرفت، دارای جمعیتی افزون بر 300 هزار نفر بوده است.
قرار گرفتن این شهر میان کوه و دریا جلوهای خاص به آن بخشیده است. در شمال سیراف کوههای بلند و زیبای تنگه شیلو و دره لیر قرار دارند.
دریانوردان و بازرگانان سیرافی نه تنها با بندرهای پررونق خلیج فارس بلکه با هندوستان، چین و شرق آفریقا نیز در تجارت مستقیم و مستمر بودند.
سفال های بازمانده با نقش های گوناگون، پارچه ها و زیورآلات، معماری های گچی و اتاق های آذین شده به آثار هنری و ساختمان های دو و سه طبقه بخشی از میراث به جامانده از آن تمدن است.