در پی کسب نتایج ضعیف دوومیدانی کاران؛
درسی که باکو به ورزش مادر داد؛ با شعار کار پیش نمی رود
عملکرد ضعیف تیم ملی دو و میدانی در این دوره از رقابت های کشورهای اسلامی به طور کلی فعالان این رشته را به آینده ناامید کرد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ تیم ملی دو و میدانی ایران در چهارمین دوره بازی های کشورهای اسلامی نتوانست عملکرد قابل قبولی را از خود نشان دهد همین موضوع می تواند بهانه ای باشد برای آسیب شناسی عملکردهای هر یک از دوومیدانی کاران در مواد تخصصی شان.
از زمانی که مجید کیهانی بر کرسی ریاست فدراسیون نشسته است سعی کرده با صحبت های هدفدار خود نگاه افراد را نسبت به این رشته و عملکردش تغییر دهد برنامه هایی که وی در مصاحبه ها و جلسات بیان می کند هدفمند هستند اما تاکنون نتایج به دست آمده چیز دیگری می گوید، البته فاصله حرف تا عمل بسیار است!
تاکنون رییس جوان و کم تجربه فدراسیون در امور مدیریت ورزشی برنامه ریزی های ویژه ای را اعلام کرده اما هیچ یک از آن ها در عرصه های مختلف نتیجه نداده است.
وقتی دو و میدانی کاران ایران در المپیک 2016 ریو نتوانستند رکوردهای خوبی را به دست آورند رییس فدراسیون به صراحت اعلام کرد که من فرصت ارائه برنامه های جدید را نداشتم و فقط شرایط را برای اجرای طرح هایی که در گذشته توسط سرپرستان وقت تنظیم شده بود را فراهم کردم و وعده روزهای روشن را می داد.
با این حساب بازی های کشورهای اسلامی به نخستین محل ارزیابی عملکرد فدراسیون کیهانی تبدیل شد که آن هم نتایجی به مراتب ضعیف تر از قبل به دست آمد.
برنامه هایی که کیهانی در سر می پرواند زیباست ولی فقط در ذهن! امید می رود تا نتایج ضعیف باکو سرفصل تازه ای باشد برای تجدید نظر روی برنامه های آماده سازی دوومیدانی به منظور حضور قدرتمند در المپیک 2020.
مدال های نقره برازنده ایران نبود
در چهارمین دوره از بازی های کشورهای اسلامی تیم ملی دوومیدانی ایران با ترکیب احســان حدادی، کیوان قنبرزاده، حســن تفتیان، رضا مقدم، علی ثمــری، علی خدیور، ســپیده توکلی، فرزانه فصیحی، امینه کشیری و سحر ضیایی در بازی های همبستگی کشــورهای اسامی حضور داشت.
در پایان ایــن رقابت ها تنها حدادی، قنبرزاده، خدیور و ضیایی توانســتند چهار مدال کسب کنند که هیچکدام هم به رنگ طلا نبود. این نتایج در حالی رقم خورد که ملی پوشان در ماده های تخصصی خود برنامه های تمرینی سطح بالایی را پشت سر گذاشتند اما...
احســان حدادی بخت اول قهرمانی در باکو، روزگاری نه چندان دور نایــب قهرمان لندن شده بود، اما در بازی های باکو رکورد 60 متر و 54 ســانتی متر را زد و مغلوب پرتابگر عراقی شد و در پایان مدال نقره را به دست آورد، حال امیدواریم وی و مربی اش (هادی سپهرزاد) دلایل یا بهانه های قابل قبولی را برای این افت داشته باشند.
البته گفته می شود که چون چندین عمل جراحی روی پایش انجام داده است، نتوانسته با حالتی ایده آل پرتاب کند با این حساب بهتر نبود صمیمی به باکو اعزام می شد تا حدادی با گذراندن دوران نقاهت و تمرینات بهتر به آمادگی صددرصد برای رویدادهای آینده برسد؟
کیوان قنبرزاده، دوومیدانی کار پرش ارتفاع ایران نیز در این رقابت ها به مدال برنز رســید؛ مدالی که با رکــورد دو متر و 24 سانتیمتر به دست آمد. از زمانی که این پرنده چنین رکوردی را به دست آورده حدود 2 سال می گذرد وی تاکنون با وجود اردو و تمرینات منسجم هنوز نتوانسته رکوردش را ارتقاء دهد، آیا در این شرایط نیازی به بازنگری نیست؟
رکوردار سرعت ایران در سال جاری اردوهای تدارکاتی سطح بالایی را در اروپا گذراند اما وی در زمان مسابقه نتواست خوب بدود، بنابر اعلام خودش به دلیل مصدومیت نتوانست در فینال این رقابت ها مدال کسب کند اما یک ملی پوش آن هم حسن تفتیان اگر نتواند خود را برای مدال آماده کند پس چه کسی موفق خواهد بود؟
علــی ثمری، فرزانه فصیحی و ســپیده توکلی هم در پرتاب نیزه، دوی 60 متر و پرش ارتفاع از رسیدن به مدال باز ماندند و نتایج ضعیفی را برجای گذاشتند. رضا مقدم هم در پرتاب چکش بــه مصاف رقبای خــود رفت اما کاری از پیش نبــرد و با رکورد 70/90 چهارم شد.
اولی هایی که درخشیدند
در این میان علی خدیور و سحر ضیایی در دوی 400 متر و پرتاب نیزه به مدال های برنز و نقره رسیدند؛ مدال هایی که بسیار با ارزش بود.
امینه کشیری دختر پرتابگر چکش 19 ساله تیم ملی دوومیدانی ایران در بازی های همبستگی کشورهای اسامی اولین تجربه حضور در جمع رقبای بزرگســال را پشت سر می گذاشت که عنوان پنجمی را به دســت آورد. امینه کشیری با ثبت رکورد 51/31 متــر به اولین حضور خــود در میادین بین المللی در رده سنی بزرگسالان پایان داد.
نگاهی گذرا به عملکرد تیم ملی دوومیدانی ایران برای هر فردی که از دور دستی بر آتش دارد این ذهنیت را به وجود می آورد که باید یک تحول اساسی در این رشته رخ دهد. آیا زمان آن نرسیده که دیگر بزرگترها جای خود را به جوان ها بدهند و در لیست دو و میدانی کاران اعزامی شاهد اسامی جدید و شگفتی ساز باشیم؟
آیا بهتر نیست؟ ...
آیا زمان پایان مدیریت های قدیمی که بر پایه شعار و پافشاری روی حضور یکسری اسامی خاص و افرادی که توان بدنی شان فقط در یک برهه زمانی برای مدال آوری جواب داده، نرسیده است؟ آیا هنوز فدراسیون نمی خواهد به جوانان آینده ساز ایران اعتماد کند؟ بهتر نبود حال که نمی خواهیم در باکو مدال طلا بگیریم از این رویداد به محلی برای تجربه اندوزی دوومیدانی کاران با انگیزه تر استفاده می کردیم؟ آیا بهتر نیست برای یک بار هم که شده روی نام برخی سند خورده های تیم ملی دوومیدانی خط کشیده شود تا آن ها هم متوجه شوند که پوشیدن پیراهن تیم ملی افتخاری بزرگ است و نصیب هر کسی نمی شود و باید برای حفظ آن بیشتر از حد معمول تلاش کنند.
دیکتاتوری برخی ملی پوشان دوومیدانی کار در تیم ملی به حدی رسیده است که آن ها حتی برای اطلاع رسانی و چگونگی عملکرد رسانه ها تصمیم گیری می کنند حتی در بسیاری موارد مشاهده شد که از ورود اصحاب رسانه با وجود موافقت رییس فدراسیون مخالت می کنند!
همه این موارد به چگونگی مدیریت کلان فدراسیون و گاهاً وزارت ورزش و جوانان مربوط می شود.
انسیه ورزنده