شناسایی کلنی پنج هزار قطعه ای از پرنده 'سار صورتی'

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز کردستان، رئیس اداره نظارت بر حیات وحش حفاظت محیط زیست کردستان گفت: کلنی پنج هزار قطعه ای از پرنده مهاجر 'سار صورتی' برای نخستین بار در حاشیه سد آزاد سروآباد شناسایی شد.

حیدر ویسی افزود: کارشناسان این اداره کل در عملیات گشت و پایش در زیستگاه های استان یک کلنی بزرگ جوجه آوری سار صورتی با جمعیت پنج هزار قطعه ای در محدوده سد آزاد سروآباد شناسایی کردند.

ویسی با اشاره به اینکه در گذشته نیز کلنی های چند صدقطعه ای سار صورتی در کردستان مشاهده شده گفت: برای نخستین بار است که کارشناسان این اداره در سطح استان کلنی بزرگ و پنج هزار قطعه ای از این گونه حمایت شده را شناسایی کردند.

وی اضافه کرد: این کلنی در لابلای توده های سنگ ریزشی، مشرف به مراتع درجه یک و دارای امنیت این سد، که شرایط زیستگاه مناسبی برای جوجه آوری دارد، اسکان پیدا کرده اند.

ویسی گفت: این گونه پرنده، مهاجرت خود را از مناطق گرمسیری جنوب در اردیبهشت ماه به مناطق سردسیر شروع کرده و پس از جوجه آوری و شروع فصل سرما دوباره از این مناطق کوچ می کنند.

وی افزود: این گونه، پرندگانی اجتماعی و بسیار پرسر و صدا بوده و دارای سه تیره، سار، سار صورتی و مینا است.

که 2 گونه اول و دوم در کردستان جوجه آوری می کند.

ویسی گفت: این پرنده در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و با توجه به اینکه دارای ارزش حفاظتی است مکانهای جوجه آوری آن باید مورد توجه قرار گرفته و امنیت آن حفظ شود.

به گفته وی این گونه مهاجر از اواسط اردیبهشت جوجه آوری می کند و با ملایم شدن هوا و فصل بهار وارد زیستگاه های استان شده و در مرکز و غرب کردستان پراکنش بیشتری دارد.

«سار صورتی» پرنده ای با طول 19 تا 22 سانتیمتر بوده که از نظر اندازه و ساختار بدن شبیه 'سار ' است اما بواسطه رنگ صورتی و سیاه بدن و کاکل آویخته بر روتنه از آن متمایز می شود.

نر و ماده هم شکل و دارای اندک تغییرات فصلی بوده که پرنده نربالغ در فصل جوجه آوری سر و سینه سیاه با جلای بنفش دارد و دارای کاکل بلندی بوده که تا پس سر آویزان است.

منقار به نسبت کوتاه و ضخیم، به رنگ قرمز مایل به نارنجی و پاها صورتی روشن دارد.

در دوره جوجه آوری بیشتر از حشرات به ویژه ملخها، موریانه ها، انواع میوه ها از جمله انگور، توت و انجیر و شهد برخی گیاهان تغذیه می کند.

این پرنده که نواحی استپی و نیمه بیابانی، دشتها و علفزارهای باز را به عنوان زیستگاه برمی گزیند، با تشکیل کلنی های بزرگ متشکل از صدها تا هزاران جفت در سوراخ دیوارها و شکاف سنگها و لابلای توده های سنگ و چوب به صورت گروهی لانه گزینی و جوجه آوری می کند .