ادامه بهانه جویی های دوومیدانی کاران از ریو تا باکو

ناکامی حسن تفتیان در این دوره از مسابقات کشورهای اسلامی از ضعیف ترین نتایج نمایندگان ایران بود وی که بخت اول قهرمانی در بین حریفانش بود و همگان به مدال آوریش ایمان داشتند، پس از طی مسافت 100 متر خود جایگاه هشتمی را به خود اختصاص داد به معنای واقعی دونده المپیکی ایران چرا تا این حد افت کرده است؟ 

هشتمی تفتیان در شرایطی به وجود آمد که وی مدت هاست تمریناتش را زیر نظر یکی از مربیان مطرح در این رشته دنبال می کند و زمان زیادی را هم در اردوی تدارکاتی فرانسه دوید، حال چرا وی نتوانست رکوردش را دوباره تکرار کند جای بحث و آسیب شناسی دارد.

دونده سرعت ایران پس از پایان رقابت هایش اعلام کرد که به علت سرمای هوا عضلات پایش در حین دویدن گرفته است؟ آن طور که مشخص است این ورزشکار حرفه ای به دنبال توجیه است چرا که شرایط برای همه شرکت کنندگان یکسان است، علاوه بر این موضوع کسی که سابقه شرکت در المپیک را دارد باید قبل از حضور در یک مسابقه با همه شرایط آشنا شود و خود را برای اتفاقات خاص آماده کند، بنابراین می توان نتیجه گیری کرد، سرمای هوا بهانه ای بیش برای فرار از واقعیت نیست.

شاید حدادی در این دوره از مسابقات توانست بیست و پنجمین مدال کاروان ایران را به دست آورد اما این برای دوومیدانی کشورمان موفقیت محسوب نمی شود چرا که نتیجه وی با افت همراه بود و حدادی با حضور ضعیفش در این دوره از رقابت ها اسلامی به راحتی طلا را به نقره تبدیل کرد.

به راستی وقت آن نرسیده که احسان حدادی به یک پیشکسوت تبدیل شود چرا که وی در المپیک 2016 ریو نشان داد که دیگر دوران مدال آوری های طلایی اش به پایان رسیده است اما معلوم نیست که چرا مسئولان اصرار دارند که احسان را سرپا نگاه دارند و وی همچنان با وجود آسیب ها و عمل های جراحی دیسک پرتاب کند.

بهتر نبود در این دوره از رقابت های بازیهای اسلامی از نمایندگان نسل جوان برای پوشیدن پیراهن تیم ملی در ماده پرتاب دیسک استفاده می شد؟ تا از همین حالا برای کسب مدال یا رکورد بهتر در المپیک 2020 توکیو برنامه ریزی کنیم.

دوومیدانی ایران نیاز مبرم به جوانگرایی دارد در غیر این صورت باید در آینده ای نزدیک فاتحه رشته مادر را در ایران خواند. 

خاصیت ورزش حرفه ای این است، که یک زمانی ورزشکار در اوج است و زمانی دیگر نمی تواند روزهای اوجش را تکرار کند، ملی پوشان باید بپذیرند که گذر زمان از میزان آمادگی آن ها می کاهد و باید جای خود را به نسل جوانتر بدهند نه این که با اصرار بخواهند در ترکیب تیم ملی باشند.

مسئولان فدراسیون هم باید این موضوع را باور کنند و اجازه دهند نام ها ماندگار بمانند.

مجید کیهانی که با شعار بهبود اوضاع پا به عرصه انتخاباتی گذاشت و توانست به خوبی اعتماد فعالان این رشته را به دست آورد، بداند که شمارش معکوس برای پایان چهارسال مدیریتش در دوومیدانی آغاز شده پس بهتر است با اجرای برنامه های مدون، حرکتی حرفه ای از خود برجای بگذارد.