چهارم شعبان با میلاد حضرت ابوالفضل العباس(ع) علمدار کربلا به روز فرخنده ای برای شیعیان جهان نام گرفته است.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز کهگیلویه و بویراحمد،حضرت ابوالفضل العباس نخستین فرزند حاصل ازدواج حضرت امیر المؤمنین على (ع) و ام البنین بود ایشان در روز چهارم شعبان سال ۲۶ هجرى در مدینه چشم به جهان گشودند. حضرت ابوالفضل نخستین فرزند ام البنین بود که تولد وى، خانه على (ع) و دل مولا را غرق نور و سرور ساخت. این نوزاد بسیار خوش منظر و زیبا بود به طورى که وى را قمر بنى هاشم نامیده اند و به ماه شب چهارده تشبیه نموده اند و حضرت وى را به نام عباس نام نهاد و آن به این علت بود که عباس هم به معناى شیر شرزه و خشمگین است و هم به معناى عبوس و چهره گرفته زیرا که ایشان نسبت به ظالمان چهره اى خشمگین داشتند. با آنکه هنگام تولد پدر خوشحالى مى کند، حضرت گاهى قنداقه عباس خردسال را در آغوش مى گرفت و آستین دست هاى کوچک او را بالا مى زد و بر بازوان او بوسه مى زد و اشک مى ریخت حضرت در پاسخ ام البنین نسبت به این کار فرمود: این دست‌ها براى کمک و یارى به برادرش حسین(ع) قطع خواهد شد. حضرت عباس در خانه على (ع) و در دامان مادر با ایمان وفادارش و در کنار امام حسین(ع) رشد کرد و درس هاى بزرگ انسانیت صداقت و اخلاق را فرا گرفت. دلاورى هاى این نوجوان از زمان پدر بزرگوارش در جنگ هاى آن حضرت با مخالفین نمودار بود که برخى جلوه هایى از شجاعت این نوجوان را در جنگ صفین در تاریخ ثبت کرده اند. وى تنها به عنوان یک قهرمان نامدار و دلاور مطرح نبود بلکه فضائل علمى، تقوایى او و دانش رفیع را از خردسالى از سرچمشه علوم الهى به دست آورده بود چنانچه برخى روایات اشاره به این نکته دارند که وى از زمان کودکى شروع به تغذیه علمى نموده است. حضرت عباس(ع) همان جایگاه را نسبت به امام حسین (ع) داشت که حضرت على(ع) نسبت به پیامبر (صلى الله علیه وآله) داشت ایشان پشتوانه و تکیه گاهى براى امام حسین بودند چنانچه امیر المؤمنین چنین جایگاهى را نسبت به پیامبر داشت.
براى ایشان ۱۶ لقب شمرده اند که هر کدام جلوه اى از فضائل، کرامات و عظمت وى را نشان مى دهد که عباس، ابوالفضل، ابوالقربه (پدر مشک)، سقا، قمر بنى هاشم و باب الحوائج از آن جمله اند.