پروفسور یائوجی ده سیراف شناس اهل کشور چین در سفر به این بندر در شهرستان کنگان، از آثار تاریخی آن دیدن کرد.
آنها در دو روز اقامتشان در سیراف، علاوه بر بازدید ازسازه‌های آبی سیراف،آتشکده، قلعه نصوری و موزه به عسلویه نیز سفر کردند و از تماشای جنگل حرا و سواحل صخره‌ای، ماسهای ومرجانی نایبند لذت بردند.
پروفسوریائوجی ده که نام ایرانی سعید نام یکی از دریانوردان سیرافی را برای خود انتخاب کرده و ومطالعات زیادی در زمینه سیراف داشته، گفت: در منابع چینی سیراف با نام «شیراف» معرفی شده ومورخان این کشور ازتجارت ودریانوردی باکهن ترین بندر ایران به نیکی یاد کرده‌اند.
بندر سیراف در 240 کیلومتری جنوب شرقی استان بوشهر قرار دارد و جزء شهرستان کنگان است.
این شهر باستانی به گواه مورخان در عصر ساسانی ایجاد شد و در قرن‌های سوم و چهارم هجری از نظر قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی مهمترین بندر ایران در خلیج فارس به شمار می‌رفته است.
دریانوردان و بازرگانان سیرافی نه تنها با بندرهای پررونق خلیج فارس بلکه با هندوستان، چین و شرق آفریقا نیز در تجارت مستقیم و مستمر بودند. یکی از این بازرگانان « سلیمان سیرافی» بوده که 400 سال پیش از آن‌که مارکوپولو به دنیا بیاید، سفرهایش به کشورهای مختلف جهان را شروع کرد.
بر اثر زلزله هولناک سال 366 هجری قمری شهر پرشکوه سیراف به کلی ویران شد و مردمانش در دل خاک مدفون شدند.
آنچه از سیراف بازمانده، حفره‌های سنگی کنده شده بر شیب تپه‌های سنگی، چاه‌های سنگی، آبگیرها، سنگ‌فرش‌ها و غارهایی شبیه آتشگاه است.
بندر سیراف با شماره 13485 و آبگیر دره لیر این بندر با شماره ثبت ۲۳۳۲۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده
است.