استقبال از مراسم معنوی اعتکاف

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما؛ مساجد جامع سراسر کشور میزبان معتکفان و مومنانی هستند که قصد دارند با شرکت در این مراسم و روح خود را صیقل داده و در تطهیر خویش بکوشند. فضای مجازی نیز شاهد نشر احادیث و تصاویر مرتبط با این مراسم معنوی است.

حضرت صادق علیه السلام فرمود: «فِی التَّوْرَاةِ مَکْتُوبٌ یَا ابْنَ آدَمَ تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِی أَمْلَأْ قَلْبَکَ غِنًى وَ لَا أَکِلْکَ إِلَى طَلَبِکَ وَ عَلَیَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَک‏؛در تورات نوشته شده است: ای فرزند آدم! برای انجام عبادت من فراغتی به وجود بیاور تا من دل تو را از بی نیازی سرشار سازم و بدون اینکه تو طلب کنی، حاجتت را برآورده کنم و من خود را ملتزم می دانم که حوائج تو را برطرف نمایم.»

اعتکاف گرچه ایوان رفیعی دارد برای پرواز، اما رخصت پرواز برای آن دلی صادر می گردد که از چند سد گذشته باشد برای پرزدن.

سدّ اول که بس بلند و محکم است، سدّ تو در توی نفس و نبود اخلاص است. یعنی که جز او میزبانی برای خود فرض کنیم در حالی که نه در این ضیافت سه روزه، بلکه همه ی عمر برسفره ی رنگین میزبانی واحد نشسته ای، باید بدانی در نجوایت فقط کسی را بخوانی که تو را برای تطهیر صحیفه ی اعمالت انتخاب نموده است و این را که آمدنت و بودنت دلیلی جز او و نزدیکی به او نداشته است، اما اگر در هوایی غیر از هوای او تنفس کنی باید بدانی که فرست روییدنی دوباره را از خود گرفته ای و برای این خشکسالی کسی را جزخودت ملامت نکن.

گذشتن از مانع دوم که معاصی و گناهان است. اگر چه در این سه روزه، معتکف از معصیت اجتناب می کند، اما باید قصد کند این دوری را تا ملاقات محبوبش ادامه دهد، چرا که در این ایام ضیافت، به بند کشیدن هواها و کنترل اعضا را به دست آورده است و آن چیزی جز یاد میهمان دار مهربانش نیست، آنکه که او رابه این فضای روشن و معطر دعوت کرده است، آنکه به او اجازه داده است سه روز خودش را وقف دیدار و دلبری کند، آنکه خواسته است این عطر ملکوتی تاآخر عمر در مشام بنده اش بماند تا هروقت رایحه ی مرموزی خواست ذائقه اش را تغییر دهد و یاد آن مشک، او را به خود آورد؛ و مانع آخر دنیا و جلوه های رنگین آن است زهد در عین مکنت و دارایی، آزمایشی برای مدعیان دنیا گریزی و تلنگری برای کسانی که گمان می کنند اگر در زمان پیامبران و ائمه ی اطهار (ع) بودند از هرآنچه داشتند برای یاری و نصرت آنها دریغ نمی ورزیدند.