صدور فرش دستباف ایران به چین ؛ بازار رقیب

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ؛ حمید کارگر گفت : چین رقیب ما در بازار جهانی فرش بوده اما امروزه به یکی از 10 کشور اصلی واردکننده فرش دستباف ایران تبدیل شده است.

حمید کارگر افزود : در یازده ماه پارسال بیش از سه میلیون دلار فرش دستباف به صورت مستقیم و رسمی به چین صادر شده است.
در این مدت بیش از پنج هزار و 243 تن فرش دستباف با ارزش بیش از 321 میلیون دلار به همه بازارهای هدف صادر شده است.

رئیس مرکز ملی فرش ایران در باره بازارهای جدید صادرات فرش دستباف گفت : در دوره ای که در تنگنای تحریم قرار گرفتیم و حضورمان در برخی بازارهای سنتی مانند بازارهای اروپایی کم رنگ شده بود ، فعالان فرش دستباف ما به سراغ بازارهای جدید رفتند و کشورهایی مانند برزیل ، آفریقای جنوبی ، روسیه و در راس آنها چین در زمره بازارهای فرش ایران قرار گرفتند.

کارگر افزود : بخشی از بازارهای صادراتی فرش ایران شامل بازار سنتی است که کشورهای اروپایی، آلمان، ایتالیا، سوئیس، فرانسه و انگلیس بخشی از این بازار هستند؛ امارات، کویت، لبنان و قطر در کشورهای عربی جزو این بازارهای سنتی به محسوب می شوند و ژاپن نیز در شرق آسیا جزو این بازار سنتی است.

رئیس مرکز ملی فرش ایران افزود : بخش دیگر بازار فرش دستبافت ایران، بازارهای جدیدی است که در دهه ها و سالهای اخیر مشتری فرش ایرانی شده اند و فرش ایرانی به سبک زندگی آنها وارد شده است.

وی گفت : نمونه شاخص بازارهای جدید ، چین است که روزگاری تولیدکننده فرش دستبافت بود و صادرات خوبی داشت و یکی از رقبای قدرتمند فرش دستبافت ایران بود اما زمانی که اقتصاد این کشور از اقتصاد کمونیستی فاصله گرفت و به سمت بازار تجارت آزاد رفت ، طبقه ثروتمندی در آن ایجاد شد که بالقوه می توانست مشتری کالاهای لوکسی مثل فرش دستبافت ایرانی باشد.

حمید کارگر تاکید کرد : حوزه های تولیدی چین در سال های گذشته از کالاهایی مانند فرش دستباف به حوزه هایی دیگر مانند الکترونیک و مشابه آن رفته است و به همان میزان که روز به روز تولید فرش دستبافت در چین کمرنگ تر شد، ‌میزان واردات فرش دستباف از کشورهای دیگر به ویژه ایران افزایش یافت.

رئیس مرکز ملی فرش ایران گفت : امروز چین را به عنوان یک تولیدکننده فرش دستباف و رقیب نمی دانیم بلکه یک مشتری و خریدار خوب فرش دستباف ایرانی و بازاری بزرگ است که اگر به ویژگی های آن توجه شود ، می تواند حتی نقشی فراتر از آمریکا را برای فرش دستباف ایرانی بازی کند.

کارگر افزود : برای تقویت این روند ، فعالان فرش دستباف ایران هر سال در نمایشگاه فرش شینینگ در استان "چینگ های" چین و همچنین دموتکس شانگهای حضور پیدا می کنند ، مرکز ملی فرش ایران نیز با حمایت از حضور نمایشگاهی فعالان فرش دستباف ایران، گام هایی برداشته است.

وی گفت : پارسال همایشی برای معرفی فرش ایرانی با حضور صاحبنظران و کارشناسان فرش ایران از کشورهای مختلف از جمله آمریکا، دانمارک و شیلی در چین برگزار شد و طرح پژوهشی برای مطالعه بازار و همچنین طرح تبلیغاتی فرش ایران در چین انجام شد؛ علاوه بر این، تفاهم نامه ای با برگزار کنندگان نمایشگاه شینینگ برای بهبود حضور ایران در آن نمایشگاه امضا کردیم.

حمید کارگر ادامه داد : در جلسه ای با هیئت مجری پاویون ایران در شانگهای قرار شد بخشی از این پاویون به معرفی فرش ایران اختصاص یابد؛ مرکز ملی فرش برای تحقق این امر کاملا اعلام آمادگی کرده است.

وی گفت : همچنین تفاهم نامه ای بین مرکز ملی فرش ایران و دانشگاه چینگ های چین برای فعالیت علمی مشترک و ارائه مناسب توانمندی فرش ایرانی در

چین در دست تدوین است.

رئیس مرکز ملی فرش ایران گفت : امیدواریم این مجموعه اقدامات که هم رنگ و بوی بازاریابی و هم فعالیت های پژوهشی و تبلیغاتی دارند بتواند بازار چین را به بازاری ماندگار و بلند مدت برای فرش ایرانی تبدیل کند.

بنابر این گزارش ؛ فرش دستباف ایران که محصولی هنری و اقتصادی محسوب می شود به 80 کشور از جمله المان و ایتالیا از قاره اروپا ، لبنان و کویت و قطر از خاورمیانه ، ژاپن و چین از شرق اسیا صادر می شود و همچنان نقش راهبری در بازارهای بین المللی دارد.

فرش دستباف ایرانی چون عصاره تمدن انسانی و هنری تاریخی است در منظر همه جهانیان فقط به نام ایران شناخته می شود و هیچ کس توان رقابت ندارد و حتی چین هم به مشتری خوب تبدیل شده است.

طبق روایات شاهنامة فردوسی، آغاز فرش­بافی، رشتن و بافتن به زمان تهمورث یعنی زمان پیشدادیان باز می­گردد. در تاریخ طبری از فرش­هایی که با مو و پشم حیوانات در این دوره بافته شده سخن رفته است.

قدیمی­ترین نشانه از هنر قالیبافی به عصر مفرغ باز می­گردد این نشانه یک کارد قالیبافی است که از گورهای عهد مفرغ ترکمنستان و شمال ایران یافت شده است. در شهر سوخته (دشت سیستان ـ جنوب شرقی ایران) نیز فرش­های حصیری و پارچه و ابزارهای بافندگی به دست آمده که متعلق به 2800-2500 پیش از میلاد است. در دورة هخامنشیان، به نقل از گزنفون، شهر کهن ساردیس به قالی­های گره­باف خود فخر می­کرده که به نقش­های حاشیه و هیکل­های مردان و شیردال­های افسانه­ای آراسته بوده است.

کهن­ترین قالی­ها به ترتیب: قالی کشف شده در نقش برجستة کاخ نینوا، فرش پازیریک از پنجمین گور اقوام سکایی، تکه فرش قومس (دوران ساسانیان)، فرش آناتولی (13-14م).

از دورة اشکانیان تنها می­توان به فرش مقبرة لوکان چین اشاره کرد که به عقیدة پژوهشگران پشم آن از قفقاز (که در ان زمان متعلق به ایران بود) است. از دورة ساسانیان نیز تکه فرش قومس و فرش تاریخی و جواهرنشان بهارستان که در تالار بار عام کاخ تیسفون گسترده بوده و پس از حملة اعراب به عنوان غنیمت تقسیم شده است.
در قرون اولیة هجری پس از نفوذ اسلام طرح فرش­ها، به سبب منع شبیه­سازی و زینت، تغییر کرد امّا در زمان خلفای عباسی که تجمل­گرایی و قصرهای پر زرق و برق رواج یافت بافت این­گونه فرش­ها نیز رونق گرفت. از دورة سلجوقی نیز تکه فرشی با نقوش هندسی در موزة اوقاف استانبول نگهداری می­شود.
سفرنامه ابن بطوطه از دورة ایلخانان به فرش­های عظیم و گرانبهای کاخ غازان­خان و فرش­های حرم امام رضا (ع) در مشهد اشاره کرده است.
در دورة تیموریان از کارگاه­های بزرگ قالی­بافی سبزوار سخن رفته است و استفاده از مینیاتور در نقشة فرش­ها توسط نگارگران چیره­دست.