محمدخانی: به رانندگی با پرچم ایران افتخار می کنم

کوروش در 16 سالگی به لندن رفت و در کلاسهای مدرسه اتومبیل رانی سیلوراستون شرکت کرد و بعد از اتمام دوره ها در مسابقات فورمولا فورد و فرمولا رنو انگلستان مهارتهایش را محک زد و حالا تا فرمول یک چند گام بیشتر فاصله ندارد.

این راننده حرفه ای فرمول رنو در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری صداوسیما به سوالات پاسخ داد که به این شرح است؛ 

برای رسیدن به این سطح از رانندگی در مسابقات مختلف دنیا حاضر شدم البته در آخرین رقابت ها هم با هزینه شخصی شرکت کردم و با افتخار با پرچم ایران مسابقه دادم. حدود 2 سال پیش هم تصمیم گرفتم به ایران بازگردم و در همین راستا با فدراسیون اتومبیلرانی ایران وارد مذاکره شدم می خواهم به ارتقاء این ورزش و حرفه ای گری آن در کشورم کمکی کرده باشم.

خیر، سرعت همکاری مسئولان با سرعت فرمول رنو برابری کرد. خوشبختانه بعد از مذاکره ای که با فدراسیونی ها داشتم آن ها قول همکاری دادند، به سرعت مسئولان وزارت ورزش و جوانان هم در جریان قرار گرفتند و آن ها هم جلساتی با عوامل مربوطه در اداره گمرک داشتند و توانستم اردیبهشت ماه، بعد از انجام مراحل اداری مربوطه ماشینم را بدون هیچ مشکلی وارد ایران کنم.

 ورود این ماشین به ایران و رونمایی از آن می تواند سکویی باشد برای پیشرفت، اطلاع رسانی بیشتر و رشد قابل قبول این رشته، همچنین زمینه ورود دیگر ماشین ها را به ایران در سال های آینده فراهم کرد، خوشبختانه مسئولان فعالیت های زیادی را در این خصوص تاکنون انجام داده اند و می توان به آینده این رشته در کشور امیدوار بود.

آن ها هم همان راه هایی را رفته اند که من تاکنون طی کرده‌ام، از لحاظ توانایی رانندگی تفاوت چندانی وجود ندارد چرا که باید از توانمندی های بالایی برخوردار بود و در پیست هایی با سرعت بالا رانندگی کرد، تنها اختلافم با راننده های فرمول یک سرعت است، که حدود 40 مایل در ساعت با هم اختلاف داریم

راننده  های فرمول یک 200 مایل در ساعت سرعت دارند و من در سطحی که اکنون قرار دارم تا 160 مایل رانندگی می کنم که در پیچ ها هم همین مقدار حفظ می شود.

آمادگی جسمانی و ذهنی از مهمترین معیارهای یک راننده حرفه ای محسوب می‌شود و به خاطر فشار زیاد وارد شده بر بدن در حین رانندگی و به دلیل نیروی جاذبه موجود بر اعضاء بدن، یک راننده حرفه‌ای باید تمرین های خاص و شبیه سازی بسیار سختی را انجام دهد. 

اتومبیل رانی بیش از آنکه یک ورزش باشد علم است و باید به صورت دقیق مورد بررسی و آموزش قرار بگیرد. خوشبختانه ایران دارای راننده های خوب و باجسارتی است که با وجود کمبودهای زیاد رشد قابل قبولی هم داشته اند، می خواهم تجربهء مسیری که خودم به تنهایی سپری کرده ام را در اختیار هم وطنانم قرار دهم. 

پیست آزادی فاقد استانداردهای لازم حرفه ای گری است، نبود پیچ هایی با سرعت بالا مهمترین مشکلی که این پیست دارد چون راننده ها نمی توانند خود را در این شرایط محک بزنند. 

چون پیست استاندارد نیست به تبع راننده ها هم به دنبال امکانات نمی روند، ایمنی پیست و امنیت ماشین ها هم از مهمترین آیتم های رشد این رشته در کشور است. نسبت به 10 سال پیش که در ایران بودم وضعیت اتومبیلرانی رشد قابل توجهی کرده است اما هنوز با استانداردهای بین المللی فاصله زیادی داریم. برطرف کردن مشکلات موجود زمان بر است و توسعه زیرساختی هزینه بر است اما خوشبختانه مسئولان به شدت پیگیر ماجرا هستند.

اسپانسرها نقش قابل توجهی در پیشرفت اتومبیلرانی سرعت دارند از آن جا که فدراسیون نمی تواند برای راننده های مدعی، ماشین وارد کند باید حامیان مالی، این شرایط را برای ورزشکاران مدعی فراهم کنند. ورود به این رشته برای اسپانسرها توجیه اقتصادی دارد، از زمانی که به ایران آمده ام با موسسه ورزشی زاک و ماریان همکاری ام را آغاز کرده ام و ادامه می دهم.

کسب 3 مقام اولی، دومی و سومی طی سال های 12 20 مسابقات فرمولا پریمیوم فرانسه، قهرمانی 4 دوره مسابقات فرمولا 3 انگلستان در سال 2012، عنوان سومی پیش مسابقات فرمول یک سال 2011 قبل از مسابقات جایزه بزرگ هند در میان 20 راننده برتر از سراسر جهان، کسب 2 دوره مقام قهرمانی مسابقه فرمولا رنو 2011،2 دوره مقام سومی و یکدوره دومی 2008 فرمولا رنو، 3 دوره قهرمانی مسابقات فرمولا فورد2007 ، کسب مقام دومی جی تی یک و 2 مقام سومی مسابقات GT یک گلوبال لایت، نفر برتر آکادمی حرفه‌ای اتومبیلرانی سیلوراستون انگلستان و مقام اولی و دومی مسابقات آکادمی در سال 2006 رقابتهایی است که در سال های گذشته محمدخانی موفق شده با حضور در آن ها سکوهای مختلف اروپایی را به دست آورد.