رفتار رانندگی دقیقا یک موضوع اجتماعی فرهنگی است که سنگ بنای آن آموزش کودکان از دوران مدرسه است.در کشورهای پیشرفته دنیا یک سند بهبود آموزش 4 ساله تدوین میشود که بر اساس آن نقش و وظیفه هریک از دستگاهها مشخص است.
- رفتار رانندگی دقیقا یک موضوع اجتماعی فرهنگی است که سنگ بنای آن آموزش کودکان از دوران مدرسه است.
- در کشورهای پیشرفته دنیا یک سند بهبود آموزش 4 ساله تدوین میشود که بر اساس آن نقش و وظیفه هریک از دستگاهها مثلا آموزش و پرورش، رسانه ها، وزارت علوم، نهادهای مردمی و انجمن ها مشخص است.
- سطح و نوع آموزش ها برای هرکدام از این نهادها مشخص میشود.
- 80 درصد از تصادفات ناشی از سرعت غیرمجاز است.
- برخی جوانان از بازیگران و عاملان اصلی وقوع تصادفات به شمار میروند.
- اکثر تصادفات وسایل نقلیه، حاصل نبود برنامه ریزی، نبود پیش بینی درست و نبود کنترل کافی افراد هستند.
- سوئد که تا سال گذشته 200 تا 260 کشته تصادفات داشته برنامه ریزی کرده که تا سال 2020 تعداد کشته های تصادفاتش به صفر برسد.
-آموزش موثر در مدارس ما اتفاق نمی افتد و آموزش و پرورش ما به اندازه یک صفحه و نیم در کتاب درسی ابتدایی به این موضوع پرداخته آن هم بطور ناقص.
-منظور از آموزش موثر آن است که به هنگام مواجهه با خطر برایش وقوع تصادف تداعی شود، چون آموزشهای آن را در مدرسه دیده است. .
- مفهوم سرعت به عنوان یک مزیت و نوعی کار لذتبخش و مظهر زرنگی از کودکی برای ما جا افتاده است.
-چرا کسی با پریز برق شوخی نمی کند؟ چون از کودکی به او هشدار داده شده که بازی با برق خطر مرگ دارد. اما فرهنگ ترس از سرعت برای ما تعریف نشده است.
- بر اساس نتایج یک پژوهش درباره مقایسه رفتار رانندگی در ایران و انگلستان:
- یک راننده در انگلستان 10 درصد ریسک میپذیرد در حالی که برای راننده ایرانی این ریسک 80 درصد است.
مطالعات اخیر در انگلستان و ایالات متحده نشان داده است که انواع مختلف خطای انسانی به عنوان عاملی مؤثر، در حدود 95 درصد تصادفات ثبت شدهاند. بنابراین، هدایت عامل انسانی برای حل مشکلات ایمنی، امری ضروری و حیاتی است. اکثر تصادفات وسایل نقلیه، تصادفی نیستند، بلکه حاصل نبود برنامه ریزی، نبود پیش بینی درست و نبود کنترل کافی افراد هستند. این نوشتار به بررسی حوادث رانندگی و نقش عامل انسانی در این پدیده از نگاه کارشناسان می پردازد.
متن کامل این مطلب در اینجا قابل دریافت است.
پژوهش خبری صدا وسیما// پژوهشگر: فریفته هدایتی