لزوم بهبود وضع کتابخوانی و نویسندگی در کشور
نویسنده حوزه ادبیات گفت: باید با سیاستگذاری مناسب از سکولار شدن فضای دانشگاه های کشور جلوگیری کرد.
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما، احمد شاکری نویسنده حوزه ادبیات در استودیوی تیتر امشب شبکه خبر ادامه داد: این روزها باید نگاهی دقیقتر به شکاف عمیقی که میان دین و ادبیات شکل گرفته داشت.
این منتقد ادبیات گفت: وقتی به ادبیات معاصر بهایی داده نشود و همه چیز به وجود یک نشانه تقلیل یابد و تعهدی به پژوهش و بررسی در ادبیات صحیح وجود نداشته باشد.
او ادامه داد: ایجاد کرسی های آزاداندیشی یعنی بومی کردن ادبیات چاشنی آرمان های ایرانی ـ اسلامی؛ و این یعنی چیزی مغایر با آنچه که این روزها در محافل ادبی همچون دانشگاه می بینیم.
صادق کرمیار رمان نویس، استاد دانشگاه و برنده چندین جایزه ادبی داخلی و خارجی گفت: اگر در دانشگاه های ما پژوهشی شکل نمی گیرد به دلیل آن است که فضای پژوهشی برای آنها فراهم نمی شود؛ نابسامانی و بی پژوهشی فعلی، حاصل سیاست هایی است که پیشتر گذاشته شده است.
کرمیار ادامه داد: سیاست هایی که پیشتر گذاشته شده مبتنی بر آن بوده است که فعلاً جلوی پژوهش گرفته شود و اجازه فکر کردن و حق انتخاب از مخاطب گرفته شود.
او ادامه داد: پژوهش یک برنامه ریزی بلندمدت می طلبد اما از آنجایی که مدیریت های اداری در کشور ما دوره ای چهار ساله دارد فرصتی هم به پژوهش، تخصیص نمی یابد.
کرمیار افزود: جلوگیری از چند صدایی، هم به دین لطمه می زند و هم به انقلاب؛ پس باید اجازه داد تا نویسنده هایی که حرفی برای گفتن دارند حرفشان را بزنند و جلوگیری ها و ممانعت ها هم برای نویسنده هایی بماند که حرفشان بوی فساد می دهد.
کرمیار گفت: از آنجایی که اسلام دین استدلالهاست و برای همه چیز پاسخی منطقی و درست دارد بهتر است در راستای اندیشه ای اسلامی به تمام شبهات پاسخ بدهیم و با استدلال، آنها را نقد کنیم.
در این میان شاکری گفت: من هم با پاسخگویی به شبهاتی که پاسخ دارند موافقم اما بهتر است بدانیم که رمان، خبر نیست و به جای ایجاد آگاهی؛ ایجاد تصویر ذهنی می کند، بنابر این این سوال جدی به وجود می آید که چگونه و با چه استدلالی باید به اثرات تصویر ذهنی ایجاد شده در بین نسل جوان پاسخ گفت.
کرمیار نیز در پاسخ گفت: برای آنکه در استدلالهایمان به بررسی های درستی برسیم بهتر است به آنهایی که رمان های چند صدایی می نویسند اجازه صحبت بدهیم نه اینکه به تمام آثار نگاه تک جنبه ای داشته باشیم.
شاکری گفت: رمان های تک صدایه و تک جنبه ای هم می توانند جذابیت داشته باشند البته آثار چند جنبه ای هم ممکن است جذابیت خودشان را داشته باشند.
وی با بیان اینکه سیاست گذاری یک اصل اساسی است گفت: حذف سیاستگذاری به معنای حذف ایدئولوژی یک جامعه است که این خود اشتباهی جبران ناپذیر است؛ از سویی هم نمی توان اجازه داد که نویسنده هر چه می خواهد بنویسد.
کرمیار پاسخ داد: برای سیاستگذاری ها باید خط قرمز را در نظر گرفت؛ البته خط قرمزهای امروزی گاهی باریک و گاهی ضخیم می شوند و رعایت آنها کمی چالش برانگیز خواهد بود.
شاکری همینگونه نگاهش را بیان کرد که: در مبحث اجرا و عمل آن هم در حوزه ادبیات می توان به هر صدایی اجازه شنیده شدن داد.
او ادامه داد: موافقم که نباید سیاستگذاریها دمدمی باشد اما باید با ایجاد وحدت رویه از شکل گیری تخلفات ادبیاتی هم جلوگیری کرد.
این نظریه پرداز با بیان اینکه کار نویسنده تولید یک اثر است نه سیاستگذاری ادامه داد: سیاستگذاری باید همراه با توازن تفکر و امور اقتصادی ـ اجتماعی کشور باشد و البته بیشتر اجتماعی.
شاکری اینگونه اوضاع ادبیات را بیان کرد که: در حوزه پتروشیمی و علم، وضعیت ایران معلوم است اما در حوزه ادبیات و کتابخوانی اوضاع سردرگم و نامعلوم است.
او که خود را با سیاستگذاری برای شرایط فعلی و بی برنامه کتاب و کتابخوانی در کشور موافق خواند تاکید کرد: من همچنین معتقد به یافتن شاه کلیدی برای بومی سازی تمام مؤلفه های ادبیات پیش از جهانی شدن هستم.
کرمیار در پاسخ به این منتقد گفت: لطفاً برای ادبیات، سیاستی تدوین نکنید زیرا تاکنون سیاست های ایجاد شده فقط دچار مانع تراشی برای ادبیات شده است.
او ادامه داد: ادبیات یک فرآیند است و از پایین به بالای جامعه نمود می کند و محصولش نیز بازتابی از اتفاقات جامعه است.
کرمیار افزود: بسیاری از نویسندگان آزاداندیش و روشنفکر بوده اند که در بدو انقلاب و حتی زمان جنگ در ادبیات و فرهنگسازی اهداف انقلابی پررنگ بوده اند.
این نویسنده تصریح کرد: ناهنجاری های ادبیات در جامعه نمود خواهند داشت و آن وقت است که امثال وزرات ارشاد و انتشارات سروش می آیند و سیاست خودشان را به عنوان چراغ راهی بی اشتباه برای نویسندگان تکلیف می کنند.